Marmur (album) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marmur – pierwszy album studyjny polskiego rapera Taco Hemingwaya. Wydawnictwo ukazało się 3 listopada 2016 roku nakładem własnej wytwórni Taco Corp^[1]. Został udostępniony na stronie internetowej rapera i w serwisie YouTube^[2]. Ponadto, 3 listopada płyta została udostępniona bezpłatnie w formie digital stream na kanale YouTube wydawcy^[3]. Materiał został w całości wyprodukowany przez Rumaka, miksowanie i mastering wykonał DJ Eprom^[4]. Album reprezentuje stylistykę alternatywnego hip-hopu. Jest to album koncepcyjny, który opowiada o przybyciu rapera do fikcyjnego Hotelu Marmur i poznaniu tam tajemniczej osoby.

Marmur spotkał się z dobrym przyjęciem krytyków muzycznych. Pomimo tego krytycy zarzucali iż poprzednie płyty słuchało się lepiej, a sam raper popada w monotematyczność. Album zadebiutował niżej niż poprzedni projekt, na 3. miejscu OLiS, aczkolwiek raper po raz pierwszy zdobył status złotej płyty, po sprzedaniu 15 tys. nośników^[5][6]. Do 2019 roku album wyróżniono statusem platynowej płyty, po sprzedaży w ponad 30 tys. egzemplarzach^[7].

W ramach promocji wydawnictwa Hemingway wyruszył w trasę koncertową Marmur Tour, obejmującą największe miasta Polski.

Poprzednie nagranie, Wosk, zebrało dobre oceny aczkolwiek słabsze od poprzednich wydań. W lutym 2016 roku raper zaczął pisać pierwsze teksty na album^[8]. 5 lipca 2016 roku premierę miał singiel pt. „Deszcz na betonie” który wraz z teledyskiem ukazał się na serwisie YouTube, zapowiadający album na jesień^[9]. Za reżyserie teledysk odpowiedzialni są studio takie.pany oraz Łukasz Partyka^[9]. Singiel okazał się hitem w wielu rozgłośniach radiowych, osiągając sukcesy na listach przebojów m.in. docierając do 1. miejsca radia UWM FM^[10][11].

2 grudnia 2016 roku nakładem Asfalt Records w dystrybucji Warner Music Poland album trafił do sprzedaży na płycie CD w nieograniczonym nakładzie^[12]. Wydawnictwo składało się z jednej płyty CD, za projekt graficzny odpowiedzialny jest Łukasz Partyka^[13].

Utworami takimi jak „Deszcz na betonie”, „Święcące prostokąty” czy „Grubo-chude psy” trafił na listy przebojów radiowych^[14][15]. Raper po premierze odbył trasę koncertową nazwaną Marmur Tour, odwiedzając m.in. Warszawę, Gdańsk, Poznań czy Kraków podczas których zaprezentował nagrania pochodzące z płyty^[16].

Według Marcina Flinta, album stylistyką przypomina poprzednie nagrania, też jest to alternatywny rap^[17]. Dawid Bartkowski z portalu Vice.com sądzi podobnie, dodatkowo zauważył, że raper zaczął podśpiewywać na refrenach^[18]. Jacek Świąder nazwał album nieco mroczniejszym od poprzednich dzieł, nie tylko tekstowo, ale i również muzycznie^[19]. Bartkowski pochwalił producenta Rumaka za bardzo spójny muzyczny podkład utrzymujący się przez całą płytę^[18]. Marcin Flint pochwalił produkcje muzyczną, jednakże zarzucił niektórym monotonność i leniwość^[17].

Bartkowski napisał, że raperowi wciąż zdarzają się błyskotliwe linijki, ale wśród nich znajdziemy też wiele banalnych^[18]. Flint natomiast stwierdził, że raper stał się nudniejszy niż poprzednio, aczkolwiek nadal potrafi błysnąć ciekawymi wersami^[17]. Jacek Świąder wyróżnił styl opowiadania historii na albumie, jednak zaznaczył, że czasem historia potrafi przynudzać^[19].

Album opowiada zwartą historię w której artysta ucieka z Warszawy do hotelu w Sopocie, gdzie spędza całe wakacje, natrafiając na tajemniczą osobę^[19]. Pierwszy utwór opowiada o uciecze z Warszawy, spotkaniu tajemniczej osoby w pociągu i przyjeździe do tytułowego hotelu^[20]. W utworze „Żyrandol” raper opisuje hotel, gości oraz tajemniczą postać^[21]. Według Dawida Bartkowskiego utwór imponuje mocnym otwarciem zwrotki i wpadającym w ucho refrenem^[18]. Aleksander Pieniążek twierdzi że utwór zwiera fajne gry słowne, trafne i celne spostrzeżenia o ludziach^[22]. W następnym utworze raper opuszcza hotel i zostaje pobity przez kiboli na ulicach Gdańska^[23]. Marcin Flint stwierdził, że podkład piosenki jest zbyt wolny i płaski^[17]. W piątym utworze „Grubo-chude psy”, muzyk wraca o hotelu i zasypia śniąc o Warszawie^[24]. W piosence pt. „Siwe włosy” raper spotyka recepcjonistkę, która opowiada mu swoją historię miłosną^[25]. Jacek Świąder twierdzi że głos rapera świetnie nadaje tempo utworowi^[19]. W następnym utworze raper opowiada miłosną historię recepcjonistki^[26]. Utwór „Świat jest WFem” raper wspomina o swojej dziewczynie, nawiązując do dyscyplin sportowych^[27]. Krytyk Jacek Świąder uważa, że raper dobrze przyspiesza tempo w utworze, zaś Aleksander Pieniążek uważa, że jest to jeden z lepszych kawałków na płycie jeśli chodzi o technikę^[19][22]. Marcin Flint uważa, że jest to utwór do którego będzie można wracać po odsłuchaniu płyty^[17].

Kolejny utwór opowiada o awersji, jaką raper posiada do urządzeń elektronicznych i tęskni za czasami bez telefonów i internetu^[28]. Dziennikarz Aleksander Pieniążek po raz kolejny zauważa trafne obserwacje muzyka^[22]. Marcin Flint z portalu Interia.pl docenia fajny i prosty podkład muzyczny^[17]. Piosenka „Tsunami Blond” opowiada o imprezie na którą udał się raper i której dosyć mocno się oddał^[29]. Marcin Flint krytykuje podkład muzyczny w utworze, nazywając go wieśniackim w stylu electro^[17]. W kolejnym utworze muzyk opowiada o tym że w poprzedniej piosence nie był sobą, przez dosypania mu czegoś do kubka przez tajemniczego gościa^[30]. W trzynastym utworze raper spotyka się z terapeutą i opowiada o całej swojej przeszłości^[31]. Kolejny utwór pt. „Ściany mają uszy” odpowiada o tym że muzyk powoli znów zaczyna się cieszyć życiem^[32]. Jacek Świąder twierdzi że tego typu utwory pokazują jak raper jest więźniem własnego stylu i ciężko mu się odnaleźć w innych^[19]. Przed ostatnim utworze „To by było na tyle” raper spotyka się z tajemniczym gościem, którym okazuje się być jego alter ego^[33]. Krytyk Marcin Filnt twierdzi że zakończenie historii jest rozczarowujące^[17]. W ostatnim utworze, który był singlem „Deszcz na betonie” raper wraca do Warszawy wraz ze swoim alter ego^[33]. Igor Knapczyk z portalu kinkyowl.pl napisał, że leniwe tło bitowe doskonale łączy się z uczuciową warstwą tekstową Filipa^[34]. Natomiast Łukasz Borys ze strony Muzykocholicy.pl nazwał utwór „genialnym kawałkiem”, zwracając szczególną uwagę na dobrze napisany tekst i brzmienie rapera^[35].

Marmur Tour

Wykonawca trasy koncertowej
Taco Hemingway
Promowane albumy	Marmur, Wosk
Lokalizacje	Polska
Data rozpoczęcia	3 listopada 2016
Data zakończenia	10 grudnia 2016
Liczba koncertów	21
Taco Hemingway
Następna stacja Tour (2015) Marmur Tour (2016) 2017 Tour (2017)

Trasa koncertowa polskiego rapera Taco Hemingwaya. Odbyła się od 3 listopada do 10 grudnia 2016 roku w ramach promocji albumu Marmur oraz minialbumu Wosk.

Trasa objęła dwadzieścia jeden koncertów, w siedemnastu miastach w Polsce^[36].

Profesjonalne recenzje
Średnia ocen
7/10
Oceny krytyków
Praca	Ocena
Gazeta Wyborcza[19]
Glamrap[22]
Interia[17]
Vice.com[18]
Newsweek[37]
Wybieramkulture.pl[38]
Allaboutmusic.pl[39]
Soulbowl.pl[40]

Album Marmur otrzymał dobre opinie recenzentów.

Krytyk muzyczny Jacek Świąder z Gazety Wyborczej dał albumowi ocenę 5/6, pisząc, że „Fani będą z „Marmuru” zadowoleni. Znajdą na nim starego znajomego, który mówi do ziomeczków.”^[19]. Natomiast portal Interia.pl w recenzji Marcina Flinta przyznał albumowi tylko 5/10 gwiazdki nazywając ją dobrą, ale słabszą płytą niż poprzednie wydawnictwa Taco Hemingwaya, dodając „Po całej opowieści zostajemy z płytą, do której nie chce się wracać, jakby nagraną, bo już trzeba było, zanim pięć minut zainteresowania nie minie”^[17]. Dziennik Newsweek wypowiedział się pozytywnie na temat płyty, pisząc, że jest to niezwykły album z ciekawą historią, dając albumowi 5 na 6 gwiazdek^[37]. Natomiast Maciej Wojszkun z portalu allaboutmusic.pl przyznał albumowi 6 gwiazdek w skali na 10^[39]. Pochwalił płytę przede wszystkim za trafne i chwytliwe, natomiast zarzucił raperowi słaby warsztat techniczny. Dodał na koniec że mógł wyjść to znakomity album, a wyszedł średni frustrujący^[39].

Pozytywnie na temat płyty wypowiedziały się też takie portale jak CGM.pl oraz Glamrap.pl^[22]. Marcin Bartkowski na łamach portalu Vice ocenił płytę pozytywnie^[18]. W swojej recenzji napisał, że album jest naprawdę dobry jednak męczy przy dłuższym słuchaniu, dodając: „Jest to płyta niezła, momentami dobra, ale na dłuższą metę taka, do której się raczej nie będzie wracać”^[18]. Krytyk zwrócił też uwagę na bardzo dobrą produkcje muzyczną, chwaląc Rumaka za ciekawe i innowacyjne podkłady muzyczne^[18]. Łukasz Borys ze strony wybieramkulturę.pl przyznał albumowi ocenę 4,5 w skali na 6^[38]. W swojej recenzji napisał, że na albumie znajduje się wiele utworów, które w przyszłości mogą stać się hitami na miarę „Następna Stacja”^[38].

Nagrania nie przebiły poprzedniego albumu, Umowy o dzieło, i zadebiutowały na 3. miejscu polskiej listy przebojów – OLiS^[5], jednakże utrzymywały się na niej aż przez 35 tygodni^[41]. W kwestii streamingu, najlepiej przyjęły się utwory „Żyrandol” oraz „Marmur”, zdobywając kilka milionów wyświetleń^[42]. Do 9 lutego 2017 roku album rozszedł się w ponad 15 tys. egzemplarzy, tym samym raper po raz pierwszy w karierze zdobył status złotej płyty w Polsce^[6]. Raper drugi rok z rzędu, uzyskał nominację do nagrody Fryderyków, w kategorii Album roku hip-hop, tym razem przegrywając z O.S.T.R.^[43] Album został również nominowany do Polskiej płyty roku według portalu Onet.pl^[44]. Album był 35. najlepiej sprzedającym się Polskim albumem w kraju w 2016 roku oraz 53. najlepiej sprzedającym się Polskim albumem w 2017 roku^[45]. Okładka płyty została wybrana najlepszą okładką muzyczną w 2016 roku^[46]. Do końca roku 2019 album rozszedł się w ponad 30 tys. egzemplarzach, co zapewniło mu status platynowej płyty^[7].

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[48].

Sample

• W utworze „Portier!” wykorzystano sample z utworu „Pierwszy siwy włos” w wykonaniu Marty Mirskiej^[49].
• W utworze „Jak cień” wykorzystano sample z utworu „To on – ten rytm” w wykonaniu grupy Pro Contra^[50]

OLiS jest ogólnopolskim notowaniem, tworzonym przez agencję TNS Polska na podstawie sprzedaży albumów muzycznych na nośnikach fizycznych (nie uwzględnia zatem informacji o pobraniach w formacie digital download czy odtworzeniach w serwisach streamingowych)^[51].

Certyfikaty sprzedaży są wystawiane przez Związek Producentów Audio-Video za osiągnięcie określonej liczby sprzedanych egzemplarzy, obliczanej na podstawie kupionych kopii fizycznych i cyfrowych, a także odtworzeń w serwisach streamingowych^[89].

Za powstanie albumu odpowiedzialne są następujące osoby^[12]:

Nagrań dokonano w Studiu Muranów w Warszawie.