Martin Dimitrow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Martin Dimitrow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1977
Sofia

Przewodniczący SDS
Okres

od 21 grudnia 2008
do 15 maja 2012

Przynależność polityczna

SDS

Poprzednik

Płamen Jurukow

Następca

Emił Kabaiwanow

Martin Dimitrow Dimitrow, bułg. Мартин Димитров Димитров (ur. 13 kwietnia 1977 w Sofii) – bułgarski ekonomista, polityk, od 2008 do 2012 przewodniczący partii Związek Sił Demokratycznych (SDS).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem Uniwersytetu Gospodarki Narodowej i Światowej w Sofii, specjalizował się w międzynarodowych stosunkach gospodarczych. W 2000 podjął pracę ekonomisty w stołecznym instytucie ekonomicznym IPI.

W 2005 uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego 40. kadencji z listy kandydatów Zjednoczonych Sił Demokratycznych. W parlamencie pełnił funkcje wiceprzewodniczącego Komisji ds. Budżetu i Finansów, członka Komisji ds. Administracji Państwowej oraz członka Komisji ds. Edukacji i Nauki, a w latach 2005–2007 był sekretarzem klubu parlamentarnego Zjednoczonych Sił Demokratycznych.

Od 2005 do 2006 pełnił funkcję obserwatora w Parlamencie Europejskim, zaś po przystąpieniu Bułgarii do Unii Europejskiej od 1 stycznia do 5 czerwca 2007, sprawował mandat eurodeputowanego[1]. W wyborach powszechnych do PE przeprowadzonych w maju 2007 SDS, z listy którego startował Martin Dimitrow, nie zdobył żadnego mandatu.

W grudniu 2008 zwyciężył w wyborach na przewodniczącego SDS (funkcję tę pełnił do maja 2012). W wyborach w 2009 uzyskał reelekcję na 41. kadencję krajowego parlamentu, w którym zasiadał do 2013. W 2014 powrócił do Zgromadzenia Narodowego 43. kadencji jako kandydat Bloku Reformatorskiego[2]. W parlamencie zasiadał do 2017. Ponownie wchodził w jego skład w wyniku wyborów z kwietnia 2021, lipca 2021, listopada 2021, października 2022, kwietnia 2023, czerwca 2024 i października 2024 (z rekomendacji koalicji Demokratyczna Bułgaria)[3][4][5][6][7][8][9].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty. Zna język angielski i francuski.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2010-10-07].
  2. Кои са депутатите от 43-тото Народно събрание?. vevesti.bg, 8 października 2014. [dostęp 2014-10-09]. (bułg.).
  3. Кои кандидати, от кои партии и от кои райони влизат в Народното събрание. svobodnaevropa.bg, 9 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
  4. Вижте новите депутати в 46-ия парламент. 24chasa.bg, 15 lipca 2021. [dostęp 2021-11-17]. (bułg.).
  5. Zdrawka Andonowa: Нови депутати за трети път: кои са и какво работят преди 47-ия парламент (пълен списък). dnevnik.bg, 17 listopada 2021. [dostęp 2021-11-17]. (bułg.).
  6. Ralica Ficzewa: От новобранци до опитни парламентаристи: кои са новите депутати в 48-ия парламент. dnevnik.bg, 5 października 2022. [dostęp 2022-10-05]. (bułg.).
  7. Ralica Ficzewa, Złatina Zechirowa: Нещо ново, нещо старо: кои са новите депутати в 49-ия парламент. dnevnik.bg, 4 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-04]. (bułg.).
  8. Ralica Ficzewa, Jordanka Weselinowa: Старите нови, новите стари: кои депутати влизат в 50-тото Народно събрание. dnevnik.bg, 12 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-12]. (bułg.).
  9. Вижте новите 240 депутати (Графика). 24chasa.bg, 29 października 2024. [dostęp 2024-10-29]. (bułg.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]