Maryna Zanewśka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maryna Zanewśka
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1993
Odessa

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Geoffroy Vereerstraeten

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1 WTA, 1 WTA 125K, 19 ITF

Najwyżej w rankingu

62 (23 maja 2022)

Australian Open

2R (2022)

Roland Garros

1R (2014, 2016, 2022, 2023)

Wimbledon

1R (2017, 2022, 2023)

US Open

2R (2022)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 1 WTA 125K, 13 ITF

Najwyżej w rankingu

86 (16 czerwca 2014)

Australian Open

1R (2022)

Roland Garros

QF (2022)

Wimbledon

2R (2018)

US Open

1R (2022)

Maryna Wołodymyriwna Zanewśka (ukr. Марина Володимирівна Заневська; ur. 24 sierpnia 1993 w Odessie)[1]belgijska tenisistka, mistrzyni juniorskiego US Open 2009 w grze podwójnej, zawodniczka praworęczna z oburęcznym backhandem, do 2016 roku reprezentująca Ukrainę.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Zaniewska rozpoczęła treningi tenisowe w wieku ośmiu lat. W grudniu 2006 zadebiutowała w turniejach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej na terenie Stanów Zjednoczonych. Swój pierwszy indywidualny tytuł zdobyła w kwietniu 2007 w Hiszpanii, kolejny tydzień później w Ribbarroja. Wstąpiła do akademii tenisowej, prowadzonej przez Justine Henin i Carlosa Rodrígueza. W roku 2009 ponownie zaczęła odnosić zwycięstwa, począwszy od imprezy w Monasterze, na zawodach w Nonthaburi skończywszy.

W marcu 2008 otworzyła swoją kolekcję mistrzostw w grze podwójnej, triumfując w Porto Alegre razem z Kristiną Mladenovic. W marcu 2009 w Nonthaburi, poza zwycięstwem singlowym, odniosła też wygraną w deblu u boku Hannah James. Razem z Waleriją Sołowjową zdobyła mistrzostwo wielkoszlemowego US Open 2009 dziewcząt. W finale Rosjanka i Ukrainka pokonały faworyzowane Elenę Bogdan i Noppawan Lertcheewakarn. Zaniewska została pierwszą uczennicą akademii Henin i Rodrigueza, która sięgnęła po tytuł w Wielkim Szlemie. W roku 2010 jej deblową partnerką była Sandra Zaniewska. W maju 2011 roku, Zaniewska zagrała swój pierwszy od szesnastu tygodni turniej juniorski. Ukrainka, jako czternasta zawodniczka z rozstawienia, dotarła do trzeciej rundy French Open 2011, gdzie przegrała z Darją Gawriłową. W grze podwójnej Zaniewskiej udało się zdobyć swój drugi wielkoszlemowy tytuł – Ukrainka, wraz z Iriną Chromaczową, pokonała w finale Wiktoriję Kan oraz Demi Schuurs. Od roku 2009 Zanewśka występuje w turniejach kobiecych Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Już swój drugi start w takiej imprezie zakończyła w roli zwyciężczyni. Miało to miejsce w Brukseli, a w finale Ukrainka była lepsza od Katarzyny Piter.

W kwietniu 2014 roku osiągnęła pierwszy w karierze finał zawodów cyklu WTA Tour – w Marrakeszu razem z Katarzyną Piter uległy w meczu mistrzowskim parze Garbiñe MuguruzaRomina Oprandi 6:4, 2:6, 9–11. Rok później, ponownie w Marrakeszu, razem z Laurą Siegemund nie zdołały pokonać Tímei Babos i Kristiny Mladenovic.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A Q2 Q1 Q3 1R 1R Q1 Q1 A Q3 2R 1R 0 / 4 1 – 3
French Open A A A A Q2 1R Q3 1R Q3 Q2 A A A 1R 1R 0 / 4 0 – 4
Wimbledon A A A A Q1 Q2 Q1 Q3 1R Q1 Q1 NH Q1 1R 1R 0 / 3 0 – 3
US Open A A A A Q1 1R Q3 Q1 Q1 Q1 A A Q2 2R 1R 0 / 3 1 – 3
Ranking na koniec roku 770 293 435 197 117 134 140 127 147 221 249 258 81 81 0 / 14 2 – 13

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A 1R A 0 / 1 0 – 1
French Open A A A A A 1R A A A A A A A QF 2R 0 / 3 4 – 3
Wimbledon A A A A 1R A A A Q1 2R A NH A 1R A 0 / 3 1 – 3
US Open A A A A A A A A A A A A A 1R A 0 / 1 0 – 1
Ranking na koniec roku 339 266 328 120 117 122 144 114 105 294 340 520 177 0 / 8 5 – 8

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]

Maryna Zanewśka nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 1 (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 25 lipca 2021 Gdynia Ceglana Słowacja Kristína Kučová 6:4; 7:6(4)

Gra podwójna 4 (0–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 27 kwietnia 2014 Marrakesz Ceglana Polska Katarzyna Piter Hiszpania Garbiñe Muguruza
Szwajcaria Romina Oprandi
6:4, 2:6, 9–11
Finalistka 2. 1 maja 2015 Marrakesz Ceglana Niemcy Laura Siegemund Węgry Tímea Babos
Francja Kristina Mladenovic
1:6, 6:7(5)
Finalistka 3. 5 maja 2017 Rabat Ceglana Serbia Nina Stojanović Węgry Tímea Babos
Czechy Andrea Hlaváčková
6:2, 3:6, 5–10
Finalistka 4. 22 lipca 2018 Bukareszt Ceglana Czarnogóra Danka Kovinić Rumunia Irina-Camelia Begu
Rumunia Andreea Mitu
3:6, 4:6

Finały turniejów WTA 125K series

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna 1 (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 12 listopada 2017 Limoges Twarda (hala) Rosja Walerija Sawinych Francja Chloé Paquet
Francja Pauline Parmentier
6:0, 6:2

Wygrane turnieje rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 12/07/2009 Belgia Bruksela ITF 10 000 ziemna Polska Katarzyna Piter 0:6, 7:5, 7:5
2. 18/07/2010 Belgia Zwevegem ITF 25 000 ziemna Belgia Sofie Oyen 7:6, 6:1
3. 20/11/2011 Francja Equerdreville ITF 10 000 twarda Niemcy Anna-Lena Friedsam 6:4, 6:2
4. 26/02/2012 Francja Mâcon ITF 10 000 twarda Chorwacja Ema Mikulcic 6:1, 6:2
5. 04/03/2012 Francja Bron ITF 10 000 twarda Ukraina Anastasija Wasyljewa 5:7, 7:6(2), 6:3
6. 11/03/2012 Francja Dijon ITF 10 000 twarda Łotwa Diāna Marcinkēviča 6:4, 6:4
7. 08/04/2012 Belgia Tessenderlo ITF 25 000 ziemna Niemcy Tatjana Malek 6:2, 6:2
8. 23/09/2012 Francja Saint-Malo ITF 25 000 ziemna Hiszpania Estrella Cabeza Candela 6:2, 6:7(5), 6:0
9. 24/02/2013 Rosja Moskwa ITF 25 000 twarda Gruzja Sopia Szapatawa 6:4, 7:6(5)
10. 03/03/2013 Francja Bron ITF 10 000 twarda Belgia Ysaline Bonaventure 6:2, 6:1
11. 03/08/2014 Niemcy Bad Saulgau ITF 25 000 ziemna Brazylia Gabriela Cé 6:0, 6:4
12. 10/08/2014 Belgia Koksijde ITF 25 000 ziemna Holandia Richèl Hogenkamp 6:1, 6:1
13. 10/08/2014 Francja Saint-Malo ITF 50 000 ziemna Włochy Camilla Rosatello 6:1, 6:3
14. 23/10/2016 Francja Joué-lès-Tours ITF 50 000 twarda Rumunia Elene Gabriela Ruse 6:3, 6:3
15. 20/08/2017 Kanada Vancouver ITF 100 000 twarda Czarnogóra Danka Kovinić 5:7, 6:1, 6:3
16. 11/03/2018 Zhuhai ITF 60 000 twarda Ukraina Marta Kostiuk 6:2, 6:4
17. 07/04/2019 Portugalia Óbidos ITF 25 000 dywanowa Gruzja Mariam Bolkwadze 7:5, 6:2
18. 06/06/2021 Słowenia Otočec ITF 25 000 ziemna Chorwacja Lea Bošković 7:6(4), 6:0
19. 31/10/2021 Hiszpania Les Franqueses del Vallès ITF 80 000 twarda Szwajcaria Ylena In-Albon 7:6(5), 6:4

Finały wielkoszlemowych turniejów juniorskich

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 2009 Stany Zjednoczone US Open Twarda Rosja Walerija Sołowjowa Rumunia Elena Bogdan
Tajlandia N. Lertcheewakarn
1:6, 6:3, 10–6
Zwyciężczyni 2011 Francja French Open Ceglana Rosja Irina Chromaczowa Rosja Wiktorija Kan
Holandia Demi Schuurs
6:4, 7:5

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Заневська Марина Володимирівна. ftu.org.ua. [dostęp 2017-02-14]. (ukr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]