Meczet Imama – Wikipedia, wolna encyklopedia

Meczet Imama
Ilustracja
Państwo

 Iran

Miejscowość

Isfahan

Wyznanie

islam

Rodzaj

meczet muzułmański

Historia
Data budowy

1630

Położenie na mapie Iranu
Mapa konturowa Iranu, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Meczet Imama”
Ziemia32°39′16″N 51°40′39″E/32,654444 51,677500

Meczet Imama (pers. مسجد امام, Masdżed-e Emam), także meczet Królewski[1] (pers. مسجد سلطانی, Masdżed-e Soltani) – meczet w Isfahanie, w Iranie, w południowej części placu Imama. Wraz z placem znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Historia i opis

[edytuj | edytuj kod]

Meczet został zbudowany w okresie panowania dynastii Safawidów. Jego budowę rozpoczął szah Persji Abbas I Wielki w 1611 roku; zakończenie budowy miało miejsce za panowania jego następcy, szacha Safiego w 1630 roku; w 1638 roku, dodano marmurową lamperię. Głównym inżynierem budowy był Ali Akbar Isfahani a generalnym wykonawcą Muhibb Ali Beg[2].

Meczet ma wymiary 100 × 130 metrów. Został wzniesiony na planie czterech iwanów, usytuowanych wokół centralnego dziedzińca, z których prowadzi droga do przykrytych kopułami sal. Główna sala modlitw, jak i cztery iwany, ozdobione są wspaniałą mozaikową dekoracją w siedmiu kolorach i kaligraficznymi inskrypcjami. Kopuła nad salą modlitw wznosi się na wysokość 36 metrów a całkowita wysokość kopuły to 51 metrów[2].

Meczet jest przedstawiony na rewersie irańskiego banknotu 20 000 riali[3]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]