Maski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Częstotliwość | |
---|---|
Państwo | |
Adres | |
Wydawca | Zrzeszenie Literatów Polskich |
Tematyka | sztuka |
Pierwszy numer | |
Ostatni numer | |
Redaktor naczelny | |
Stali współpracownicy |
Maski – krakowski tygodnik literacko-artystyczny, ukazujący się od stycznia 1918 do 1920 roku.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Redaktorem naczelnym był początkowo Tadeusz Świątek, później Marian Szyjkowski. Od lutego 1918 roku czasopismo drukowano jako organ Zrzeszenia Literatów Polskich[1].
Szatę graficzną zapewniali artyści z grupy „Ekspresjonistów Polskich” (później nazywających siebie „Formistami Polskimi”) – byli to głównie Zbigniew Pronaszko, Leon Chwistek (tutaj drukował w odcinkach Wielość rzeczywistości w sztuce), Jan Hrynkowski, Tymon Niesiołowski, Jacek Mierzejski.
Na łamach „Masek”” zamieszczano obszerne informacje o niemieckim ekspresjonizmie, głównie w artykułach Karola Irzykowskiego, Tadeusza Sinki i Romaina Rollanda[2]. Opublikowano także artykuł Zbigniewa Pronaszki O ekspresjonizmie, uznawany za manifest programowy krakowskich ekspresjonistów. Wiele miejsca poświęcano omówieniu twórczości poetyckiej i malarskiej Stanisława Wyspiańskiego. Na łamach czasopisma pojawiały się także tłumaczenia wierszy Émile’a Verhaerena, Paula Claudela, Jules’a Laforgue’a oraz drzeworyty Fransa Masereela[2].
Redakcja „Masek” współpracowała z przedstawicielami innych nowych kierunków w sztuce i literaturze – na łamach tego periodyku swoją twórczość publikowali np. Julian Tuwim (Czyhanie na Boga), Ludwik Eminowicz oraz Juliusz Kaden-Bandrowski[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Andrzej Lam. Początki świadomości ekspresjonistycznej w Polsce. „Przegląd Humanistyczny”. 2, s. 18, 1962.
- ↑ a b c Słownik literatury polskiej XX wieku. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 265.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik literatury polskiej XX wieku. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993.
- Andrzej Lam. Początki świadomości ekspresjonistycznej w Polsce. „Przegląd Humanistyczny”. 2, 1962.