French
DeutschMateusz Żyniew – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Pawęza | |
| Data i miejsce śmierci | |
|---|---|
| Żona | Wiktoria Ogińska |
| Odznaczenia | |
 | |
Mateusz Żyniew v. Zyniew herbu Pawęża (zm. 14 lipca 1814 w Wiejsiejach) – hrabia, starosta berżnicki[1], konsyliarz Rady Nieustającej w 1775, konsyliarz powiatu wołkowyskiego w konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego konfederacji targowickiej w 1792[2]. Kawaler Orderu św. Stanisława od 1789[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego. Członek konfederacji Adama Ponińskiego w 1773[4]. Był posłem starodubowskim na Sejm Rozbiorowy (1773–1775), wszedł w skład delegacji wyłonionej pod naciskiem dyplomatów trzech państw rozbiorczych, mającej przeprowadzić rozbiór. 18 września 1773 podpisał traktaty cesji przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię w I rozbiorze Polski[5]. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[6]. Jako poseł grodzieński na sejm grodzieński 22 lipca 1793 podpisał traktat cesji przez Rzeczpospolitą ziem zagarniętych przez Rosję w II rozbiorze Polski[7]. Członek konfederacji grodzieńskiej w 1793[8]. Pruski tytuł hrabiego uzyskał w 1798. Ożeniony z księżną Wiktorią Ogińską, zmarł bezpotomnie[9][1].
Był Mistrzem Katedry lóż wolnomularskich Dobry Pasterz w 1777 roku i Gorliwy Litwin w 1780 roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Sławomir Leitgeber: Nowy Almanach Błękitny. Adiutor, 1993, s. 203.
- ↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 64 + dod., s. 586.
- ↑ Encyklopedja Powszechna. T. 28. s. 898-899.
- ↑ Actum in Curia Regia Varsaviensi Feria Tertia post Dominicam Conductus Paschae videlicet, die vigesima Mensis Aprilis Anno Domini Millesimo Septingentesimo Septuagesimo Tertio. [Inc. tekst pol.:] My Posłowie na Seym blisko następuiący [...], b.n.s.
- ↑ Volumina Legum t. VIII, Petersburg 1860, s. 20-48.
- ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 529.
- ↑ Volumina Legum t. X, Poznań 1952, s. 23.
- ↑ Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 223.
- ↑ Adam Amilkar Kosiński: Przewodnik heraldyczny. T. I. Kraków: 1877, s. 503.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 561.
- Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 407.
- Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 123.
- Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.