Mechanik motorowodny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mechanik motorowodny – jeden z państwowych patentów motorowodnych uprawniających do bycia kierownikiem maszyn na jachtach motorowych. Patent potwierdza kwalifikacje sportowe, i upoważnia do pełnienia przewidzianych funkcji w turystyce, rekreacji i sporcie na jachtach motorowych i żaglowych, w tym na dużych żaglowcach. Wraz z przeszkoleniem STCW i posiadaniem międzynarodowego świadectwa zdrowia dla marynarzy oraz książeczką żeglarską patent ten uprawnia do odpłatnego wykonywania swoich prac.^{[potrzebny przypis]}

• posiadanie patentu potwierdzającego kwalifikacje do uprawiania turystyki wodnej na jachtach motorowych,
• zaliczenie stażu w wymiarze co najmniej 400 godzin żeglugi przy obsłudze siłowni o mocy co najmniej 147,2 kW, w tym co najmniej 100 godzin żeglugi przy obsłudze siłowni o mocy większej niż 441 kW,
• zdanie egzaminu z wymaganej wiedzy i umiejętności.

• pełnienie funkcji kierownika maszyn na jachtach motorowych.
• odpłatne pełnienie przewidzianych funkcji na jachtach motorowych, żaglowych oraz żaglowcach przy dodatkowym posiadaniu; przeszkolenia STCW, międzynarodowego świadectwa zdrowia dla marynarzy, oraz książeczki żeglarskiej w rejsach śródlądowych, morskich i oceanicznych.^{[potrzebny przypis]}

• Ustawa z 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz.U. z 2022 r. poz. 1097) (art. 37a)
  • Rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z 9 kwietnia 2013 r. w sprawie uprawiania turystyki wodnej (Dz.U. z 2013 r. poz. 460)