Mehmed IV Girej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mehmed IV Girej Sufi (Sofu) (krymskotat. IV Mehmed Geray, Sofu Mehmed Geray; 1610–1674) – syn Selameta, młodszy brat Islama III. Chan krymski w latach 1641–1644 i 1654-1666. Zdetronizowany w 1666 r. przez Stambuł. Przyjazny Rzeczypospolitej.

W 1653 brał udział w bitwie pod Żwańcem. W czasie wojny polsko-rosyjskiej w latach 1654–1667 popierał Rzeczpospolitą.

Brał udział w bitwie pod Jezierną razem z Piotrem Potockim.

W czasie potopu szwedzkiego na skutek bitwy pod Jezierną w dniach 10–12 listopada 1655 zmusił Kozaków zaporoskich do wstrzymania działań przeciw Polsce i wysłał królowi Janowi Kazimierzowi oddział 2000 Tatarów krymskich pod dowództwem Subchana Gazi agi.

Jego Tatarzy pomagali w wypędzaniu z Polski wojsk Rakoczego w 1657.

W 1660 wypędzał Rosjan razem z Czarnieckim i Lubomirskim aż za linię Dniepru.

Poeta, swoje utwory podpisywał pseudonimem Kâmil.

Mehmed IV Girej został pochowany na Cmentarzu Chanów w Bachczysaraju w jednym z dwóch istniejących do dzisiaj mauzoleów.

• LeszekL. Podhorodecki LeszekL., Chanat Krymski i jego stosunki z Polską w XV–XVIII w., Warszawa: Książka i Wiedza, 1987 . Brak numerów stron w książce