Międzyamerykański Bank Rozwoju – Wikipedia, wolna encyklopedia

Międzyamerykański Bank Rozwoju (ang. Inter-American Development Bank) – bank rozwoju wielostronnego z siedzibą w Waszyngtonie. Powstał w 1959 roku aby wspierać rozwój gospodarczy i społeczny Ameryki Łacińskiej i Karaibów.

Bank jest własnością 48 państw członkowskich. Na jego czele stoi Rada Gubernatorów, która przekazuje nadzór nad operacjami bankowymi zarządowi. Każdy kraj członkowski ma swojego przedstawiciela w Radzie Gubernatorów, a jego prawo głosu jest proporcjonalne do wielkości kapitału, który wnosi dane państwo. Prezydent banku jest wybierany przez Radę Gubernatorów na okres 5 lat, pełni on funkcję reprezentanta prawnego a także kieruje codzienną działalnością banku.

Międzyamerykański Bank Rozwoju powstał jako związek 19 państw Ameryki Łacińskiej i Stanów Zjednoczonych. W ciągu następnych lat liczba państw członkowskich powiększała się i obecnie jest ich 47. Państwa członkowskie dzielą się na 2 grupy. Od państw członkowskich wymagany jest zapis na akcje a także wkład do funduszu na operacje specjalne.

Państwa pożyczkobiorcy

26 państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów. Aby należeć do tej grupy państwo musi być wcześniej członkiem Organizacji Państw Amerykańskich. W sumie państwa te mają 50,02% głosów w zarządzie instytucji. Od 1999 roku istnieje podział tych państw na dwie grupy, aby ułatwić kontrolę dystrybucji pożyczek:

• Grupa I (państwa, którym w sumie udzielane jest 65% pożyczek):

Argentyna, Bahamy, Barbados, Brazylia, Chile, Meksyk, Trynidad i Tobago, Urugwaj, Wenezuela

• Grupa II (państwa, którym z racji ich mniejszego wkładu udzielane jest w sumie 35% pożyczek):

Belize, Boliwia, Dominikana, Ekwador, Gwatemala, Gujana, Haiti, Honduras, Jamajka, Kolumbia, Kostaryka, Nikaragua, Panama, Paragwaj, Peru, Salwador, Surinam

Oprócz pożyczek bank powinien też przekazywać 50% swoich transakcji i 40% swoich środków na programy społeczne promujące równość społeczną i mające na celu walkę z ubóstwem.

Państwa nieotrzymujące pożyczek

Są to państwa spoza regionu, które, aby należeć do banku, muszą być również członkami Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Państwa te nie otrzymują pożyczek, a ich korzyści z członkostwa wynikają z możliwości dostarczania dóbr i usług w ramach projektów finansowanych przez bank. Są to:

Rozkład głosów:

• Stany Zjednoczone – 30%
• Kanada – 4%
• Japonia – 5%
• pozostałe państwa – 11%

Kapitał zwykły banku wynosi 101 mld USD, z czego 4,3% to bezpośredni wkład państw członkowskich, a 95,7% to kapitał wypłacany na żądanie, zagwarantowany przez rządy państw członkowskich.

Celem banku jest wspieranie zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego w krajach Ameryki Łacińskiej i na Karaibach poprzez:

• pożyczki
• kierowanie inicjatywami regionalnymi
• badania i szerzenie wiedzy

Ponadto, współpracuje przy tworzeniu strategii rozwoju, dostarcza pomoc techniczną i finansową potrzebną do osiągnięcia zrównoważonego wzrostu gospodarczego i zwiększenia konkurencyjności.

W przeciwieństwie do innych programów pomocy, udziela pożyczek oprocentowanych według stopy procentowej, która zależy od kosztów uzyskania środków na rynkach kapitałowych.

• http://www.iadb.org/ (ang. • hiszp.)