Michel Tornéus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michel Tornéus
Ilustracja
Michel Tornéus w 2015 roku
Data i miejsce urodzenia

26 maja 1986
Botkyrka

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja
Mistrzostwa Europy
srebro Amsterdam 2016 skok w dal
brąz Helsinki 2012 skok w dal
Halowe mistrzostwa świata
brąz Sopot 2014 skok w dal
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Praga 2015 skok w dal
srebro Göteborg 2013 skok w dal
srebro Belgrad 2017 skok w dal

Michel Tornéus (ur. 26 maja 1986 w Botkyrce) – szwedzki lekkoatleta specjalizujący się w skoku w dal.

W 2005 uplasował się tuż za podium zajmując czwarte miejsce na mistrzostwach Europy juniorów. Dwa lata później był dziesiąty podczas czempionatu Starego Kontynentu młodzieżowców. Odpadał w eliminacjach halowych mistrzostw Europy w Turynie i mistrzostw świata w Berlinie (2009) oraz halowego czempionatu globu w Dosze (2010). Zajął dziewiąte miejsce podczas mistrzostw Europy w 2010 oraz siódme na halowych mistrzostwach Europy w 2011. Ambasador superligi drużynowych mistrzostw Europy w Sztokholmie (2011)[1]. Brązowy medalista mistrzostw Europy z 2012. W 2014 sięgnął po brąz halowych mistrzostw świata, a rok później również halowych, ale mistrzostw Europy. Uczestnik mistrzostw Europy w Amsterdamie (2016), gdzie wywalczył wicemistrzostwo, a także halowych mistrzostw Starego Kontynentu w Belgradzie (2017), w których zdobył srebro. W tym samym roku zajął 8. miejsce podczas mistrzostw świata w Londynie. Rok później na mistrzostwach Europy w Berlinie zajął siódme miejsce z wynikiem 7,86 metra.

Medalista mistrzostw Szwecji oraz reprezentant kraju w drużynowym czempionacie Starego Kontynentu i pucharze Europy.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Impreza Miejsce Lokata Wynik
2005 Mistrzostwa Europy juniorów Litwa Kowno 4. miejsce 7,63
2006 I liga pucharu Europy Czechy Praga 5. miejsce 7,51
2007 Młodzieżowe mistrzostwa Europy Węgry Debreczyn 10. miejsce 7,53
2008 I liga pucharu Europy Turcja Stambuł 3. miejsce 7,83
2009 Halowe mistrzostwa Europy Włochy Turyn el. – 17. miejsce 7,58
2009 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Portugalia Leiria 9. miejsce 7,62
2009 Mistrzostwa świata Niemcy Berlin el. – 28. miejsce 7,78
2010 Halowe mistrzostwa świata Katar Doha el. – 16. miejsce 7,71
2010 I liga drużynowych mistrzostw Europy Węgry Budapeszt 1. miejsce 7,98
2010 Mistrzostwa Europy Hiszpania Barcelona 9. miejsce 7,92
2011 Halowe mistrzostwa Europy Francja Paryż 7. miejsce 7,84
2011 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Szwecja Sztokholm 2. miejsce 8,19
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu el. – 27. miejsce 7,65
2012 Halowe mistrzostwa świata Turcja Stambuł el. – 9. miejsce 7,85
2012 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki 3. miejsce 8,17
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 4. miejsce 8,11
2013 Halowe mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg 2. miejsce 8,29
2013 I liga drużynowych mistrzostw Europy Irlandia Dublin 2. miejsce 7,95
2013 Mistrzostwa świata Rosja Moskwa el. – 19. miejsce 7,75
2014 Halowe mistrzostwa świata Polska Sopot 3. miejsce 8,21
2014 Mistrzostwa Europy Szwajcaria Zurych 5. miejsce 8,09
2015 Halowe mistrzostwa Europy Czechy Praga 1. miejsce 8,30
2015 Mistrzostwa świata Pekin el. – NM
2016 Mistrzostwa Europy Holandia Amsterdam srebro 2. miejsce 8,21w
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro el. – 26. miejsce 7,65
2017 Halowe mistrzostwa Europy Serbia Belgrad srebro 2. miejsce 8,08
2017 I liga drużynowych mistrzostw Europy Finlandia Vaasa 1. miejsce 7,85w
2017 Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn 8. miejsce 8,18
2018 Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin 7. miejsce 7,86

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]
Stadion
Hala

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Klüft, Olsson and Tornéus ambassadors for Stockholm 2011 [online], European Athletics [dostęp 2011-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]