Midwest – Wikipedia, wolna encyklopedia
Środkowy Zachód, także Środkowo-Zachodnie Stany Zjednoczone (ang. Midwest lub Midwestern United States) – nazwa stosowana w odniesieniu do amerykańskich stanów zlokalizowanych w środkowej i północnej części kraju.
Według United States Census Bureau w skład Środkowego Zachodu wchodzi 12 stanów[1]:
- Illinois,
- Indiana,
- Iowa,
- Kansas,
- Michigan,
- Minnesota,
- Missouri,
- Ohio,
- Nebraska,
- Dakota Północna,
- Dakota Południowa
- Wisconsin.
Chicago jest największym miastem regionu i trzecim co do wielkości w USA. Innymi dużymi miastami Środkowego Zachodu są (w kolejności): Indianapolis, Columbus, Detroit, Milwaukee, Kansas City, Omaha, Minneapolis, Cleveland, Wichita i Saint Louis. Chicago wraz z przedmieściami tworzy największą metropolię z blisko dziesięcioma milionami mieszkańców, za którą znajdują się aglomeracje Metro Detroit, Minneapolis–St. Paul, St. Louis, Cincinnati, Cleveland, i Kansas City.
Według danych United States Census Bureau w 2012 roku region zamieszkiwany był przez 65 377 684 osób.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Podział Stanów Zjednoczonych Ameryki według Bureau of the Census census.gov
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Richard Sisson, Christian Zacher: The American Midwest: An Interpretive Encyclopedia. Andrew Cayton (red.). Bloomington: Indiana University Press, 2006. ISBN 978-0-253-34886-9.