Mieczysław Pluciński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Pluciński
Data i miejsce urodzenia	8 października 1898 ; Iłża
Data i miejsce śmierci	28 marca 1983 ; Gdynia
Zawód, zajęcie	szkutnik, żeglarz
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Pluciński (ur. 8 października 1898 w Iłży, zm. 28 marca 1983 w Gdyni^[1]) – polski szkutnik, żeglarz, propagator żeglarstwa.

Życiorys

Urodził się 8 października 1898 w Iłży, w rodzinie Władysława i Jadwigi z Wojcickich. Uczęszczał w Warszawie do szkoły średniej E. Konopczyńskiego, następnie do Szkoły Inżynierskiej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda. Od 11 listopada 1918 do 23 grudnia 1920 służył ochotniczo w lotnictwie w Wojsku Polskim^[2]. Pracował przed wojną w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie.

Podczas II wojny światowej prowadził w stolicy konspiracyjny warsztat szkutniczy, gdzie budowano jachty do 9 m długości. Po wojnie przeniósł się do Gdyni i pracował jako konstruktor w Stoczni Rybackiej. Od 1951 był kierownikiem pracowni szkutniczej w Młodzieżowym Domu Kultury w Gdyni. W roku 1959 wraz ze Zbigniewem Milewskim stworzył jachtowe biuro „Szkutnik” w Gdyni (przy ul. Sienkiewicza), w ramach którego wysyłał młodym żeglarzom za darmo projekty jachtowe. Był współpracownikiem czasopisma Żagle, na którego łamach publikował projekty jachtów^[1].

Był konstruktorem polskich jachtów morskich, łodzi żaglowych, kajaków i motorówek. Do jego najważniejszych konstrukcji należała łódź P-7, która zapoczątkowała rozwój żeglarstwa w Polsce w okresie międzywojennym. W swoim dorobku miał ponad osiemdziesiąt konstrukcji, m.in. P-7 BIS, Myszka i Myszka Super. Współtworzył jacht morski Ametyst, który, jako pierwszy zbudowany w Polsce po II wojnie światowej przepłynął Atlantyk (pod banderą USA) i zapoczątkował polski eksport jachtów.

Był dwukrotnym laureatem Nagrody im. Leonida Teligi (1975, 1982)^[3].

Publikacje

Budowa Kajaków wyścigowych P13 i P14, Główna Księgarnia Wojskowa, Warszawa 1935.
10 Kajaków Typu P, Główna Księgarnia Wojskowa, Warszawa 1936.
Budowa kajaka żaglowego typu P7, Główna Księgarnia Wojskowa, 1938.
Budujemy kajak P17, Wydawnictwo MON, Warszawa, 1956.

Odznaczenia

Przypisy

↑ ^a ^b LeszekL. Błaszczyk LeszekL., Mieczysław Pluciński, „Żagle”, maj 1983 .
↑ ^a ^b ^c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 238. [dostęp 2021-09-13].
↑ Laureaci Nagrody im. Leonida Teligi [online], zagle.se.pl [dostęp 2021-09-13] .

Bibliografia

Norbert Patalas: Mieczysław Pluciński Jego łodzie i jachty, Wydawnictwo Bernardinum, Pelplin 2015, ISBN 978-83-782-3390-9.

[:0-1] LeszekL. Błaszczyk LeszekL., Mieczysław Pluciński, „Żagle”, maj 1983 .

[:1-2] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 238. [dostęp 2021-09-13].

[3] Laureaci Nagrody im. Leonida Teligi [online], zagle.se.pl [dostęp 2021-09-13] .

[1]

[2]

[3]