Mikałaj Sluńkou – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mikałaj Sluńkou

Data i miejsce urodzenia	26 kwietnia 1929 Haradziec k. Rohaczowa
Data śmierci	9 sierpnia 2022
I sekretarz KP Białorusi
Okres	od 13 stycznia 1983 do 6 lutego 1987
sekretarz KC KPZR
Okres	od 28 stycznia 1987 do 14 lipca 1990
Odznaczenia

Mikałaj Mikitawicz Sluńkou (biał. Мікалай Мікітавіч Слюнькоў; ros. Николай Никитович Слюньков, Nikołaj Nikitowicz Sluńkow; ur. 26 kwietnia 1929 w miejscowości Haradziec k. Rohaczowa, zm. 9 sierpnia 2022^[1]) – białoruski i radziecki działacz komunistyczny, przywódca Komunistycznej Partii Białorusi (1983–1987), sekretarz KC KPZR (1987–1990).

W 1950 roku skończył technikum motoryzacyjne w Mińsku, a w 1962 roku Białoruski Instytut Mechanizacji Rolnictwa. Od 1954 roku członek partii komunistycznej, w latach 1960–1965 dyrektor mińskiego zakładu produkcji części do traktorów, później do 1972 roku dyrektor fabryki traktorów w Mińsku. W latach 1972–1974 I sekretarz Komitetu Miejskiego partii komunistycznej w Mińsku, a od 1974 do 1983 zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego ZSRR. Od 13 stycznia 1983 roku do 6 lutego 1987 roku I sekretarz KP Białorusi. Od 6 marca 1986 do 26 czerwca 1987 kandydat na członka Biura Politycznego KC KPZR, zaś od 28 stycznia 1987 do 14 lipca 1990 sekretarz KC KPZR, w latach 1987–1988 kierownik Wydziału Ekonomicznego KC KPZR. W latach 1988–1990 przewodniczący Komisji KC KPZR ds. polityki społeczno-gospodarczej. Od 1990 roku na emeryturze.

• Bohater Pracy Socjalistycznej (1974)
• Order Lenina (dwukrotnie)
• Nagroda Państwowa ZSRR (1971)

• Biografia (ros.)
• Informacje (ros.)