Mikołaj (Byczkowski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mikołaj
Orest Byczkowski
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1893
Iwanowyczi

Data i miejsce śmierci

3 czerwca 1981
Perm

Miejsce pochówku ?
Arcybiskup permski i solikamski
Okres sprawowania

1974–1981

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

eparchia permska i solikamska

Śluby zakonne

21 czerwca 1971

Diakonat

17 maja 1915

Prezbiterat

25 maja 1915

Chirotonia biskupia

28 czerwca 1971

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 czerwca 1971

Miejscowość

Kijów

Miejsce

Sobór św. Włodzimierza

Konsekrator

Filaret (Denysenko)

Współkonsekratorzy

Sergiusz (Łarin), Palladiusz (Kaminski), Nikodem (Rusnak), Sawa (Babyneć)

Mikołaj, imię świeckie Orest Byczkowski (ur. 14 grudnia?/26 grudnia 1893 w Iwanowyczach, zm. 3 czerwca 1981 w Permie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem duchownego prawosławnego. W 1915 ukończył seminarium duchowne w Żytomierzu i po wstąpieniu w związek małżeński został wyświęcony na diakona (17 maja 1915) i na kapłana (25 maja tego samego roku). Pracę duszpasterską prowadził w różnych cerkwiach Żytomierza. W 1922 jego żona zmarła. Duchowny kontynuował działalność duszpasterską do 1928, gdy został aresztowany pod zarzutem prowadzenia agitacji antyradzieckiej. Dalszy przebieg śledztwa w jego sprawie i represje, jakim mógł podlegać, nie są znane[1]. W 1937 został aresztowany po raz drugi i skazany na 10 lat łagrów. Odbył całość wyroku[1].

W 1947 został proboszczem parafii św. Dymitra w Kamence, zaś cztery lata później – parafii św. Jerzego w Niskach. W kwietniu tego samego roku został przeniesiony do eparchii swierdłowskiej i podjął służbę w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Niżnym Tagile. Od 1953 był jej proboszczem oraz dziekanem V dekanatu eparchii swierdłowskiej. Po dwóch latach przeniesiono go do parafii św. Jana Chrzciciela w Swierdłowsku, działającej przy soborze katedralnym, oraz powierzono mu zadania dziekana I dekanatu. Od 1957 do 1958 służył z kolei w soborze katedralnym w Permie. W 1960 przeniesiony po raz kolejny, tym razem do eparchii żytomierskiej, gdzie służył w cerkwi św. Jakuba (1960-1962) oraz w soborze Przemienienia Pańskiego (1962-1968). W 1964 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego nominował go na biskupa smoleńskiego i dorogobuskiego, jednak decyzja ta została cofnięta z uwagi na chorobę duchownego.

20 lipca 1971 złożył wieczyste śluby mnisze, cztery dni później otrzymał godność archimandryty, zaś 28 czerwca 1971[1] w soborze św. Włodzimierza w Kijowie został wyświęcony na biskupa kurskiego i biełgorodzkiego. W chirotonii jako konsekratorzy wzięli udział metropolici kijowski i halicki Filaret, chersoński i odeski Sergiusz, arcybiskupi żytomierski i owrucki Palladiusz, charkowski i bohoduchowski Nikodem oraz biskup perejasławsko-chmielnicki Sawa. Po trzech latach hierarcha został przeniesiony do eparchii permskiej i solikamskiej, otrzymując równocześnie godność arcybiskupa. W eparchii permskiej zasłynął jako znakomity kaznodzieja.

W 1980 duchowny nagle zachorował. Jego stan ulegał wahaniom; ostatecznie duchowny zmarł w nocy 3 czerwca 1981, do końca życia pozostając ordynariuszem eparchii permskiej. Został pochowany w soborze Trójcy Świętej w Permie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]