Mikołaj Borowik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Święty
Mikołaj Borowik
Data i miejsce urodzenia

1922
Grodysławice

Data i miejsce śmierci

14 kwietnia 1944
Pieniany

Czczony przez

Cerkiew prawosławną

Kanonizacja

kwiecień 2008
Chełm Lubelski
przez Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Wspomnienie

1. niedziela czerwca

Szczególne miejsca kultu

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Mikołaj Borowik (ur. 1922 w Grodysławicach, zm. 14 kwietnia 1944 w Pienianach) – święty Kościoła Prawosławnego z grupy Męczenników chełmskich i podlaskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Mikołaj Borowik urodził się w 1922 we wsi Grodysławice (powiat tomaszowski). Był starszym synem Michała Borowika i Hanny z domu Ponko. Ojciec Mikołaja był diakonem w miejscowej parafii Podwyższenia Krzyża Pańskiego. Mikołaj, tak jak reszta z sześciorga rodzeństwa od dzieciństwa wychowywany był bardzo religijnie. Pełnił m.in. funkcję psalmisty w miejscowej cerkwi.

Po wysiedleniu przez Niemców latem 1943 Grodysławic, rodzina Borowików mieszkała kolejno w Bukowinie, Biszczy i Tarnogrodzie. W 1944 Mikołaj z czwórką starszego rodzeństwa zamieszkał w Pienianach, podczas gdy rodzice z najmłodszym synem Aleksandrem osiedlili się w Wólce Pukarzowskiej. W Wielki Piątek, 14 kwietnia 1944, Mikołaj został zamordowany, wraz z grupą innych mieszkańców, podczas bandyckiego napadu na Pieniany. Jego obciętą głowę sprawcy obnosili po wsi na kiju. Dwa dni później, w Wielkanoc zamordowany został wraz z 16 innymi osobami ojciec Mikołaja, diakon Michał.

Kanonizacja

[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 2008 Synod PAKP włączył Mikołaja Borowika do Soboru Świętych Męczenników Chełmskich i Podlaskich.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]