Mikołaj Spit – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nicolaus Spit
Biskup Deventer
Spem In Te Posui
Kraj działania

Holandia

Data i miejsce urodzenia

9 marca 1853
Enkhuizen

Data i miejsce śmierci

24 maja 1929
Amersfoort

Wyznanie

starokatolickie

Kościół

Kościół Starokatolicki w Holandii

Prezbiterat

29 czerwca 1879

Nominacja biskupia

19 lutego 1894

Sakra biskupia

30 maja 1895

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

30 maja 1895

Konsekrator

Gerardus Gul

Współkonsekratorzy

Casparus Rinkel
Eduard Herzog

Nicolaus Bartholomeus Petrus Spit (ur. 9 marca 1853 w Enkhuizen, zm. 24 maja 1929 w Amersfoort) – biskup Deventer Kościoła Starokatolickiego w Holandii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Hendricusa Spita i Geertruidy van der Veer. Absolwent seminarium duchownego w Amersfoort. W 1879 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował jako duszpasterz w Amersfoort i Egmond aan Zee. Następnie był proboszczem przy kościele św. Piotra i św. Pawła w Rotterdamie. W 1892 roku został kanonikiem kapituły utrechckiej, a w 1894 roku biskupem Deventer Kościoła Utrechtu. Od 1913 roku pełnił obowiązki dziekana kapituły utrechckiej i dziekana dekanatów Schieland oraz Zuid-Holland. W 1922 roku z powodu kłopotów ze słuchem i wzrokiem wycofał się z życia publicznego i osiadł w Amersfoort gdzie spędził ostatnie lata życia.

Biskup Nicolaus Spit był postacią, która odegrała rolę w rozwoju polskiego ruchu starokatolickiego. W 1907 roku był współkonsekratorem Franciszka Hodura z Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego. W 1909 natomiast był współkonsekratorem Jana Marii Michała Kowalskiego z Kościoła Katolickiego Mariawitów.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]