Mikołaj Zaklika z Międzygórza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mikołaj Zaklika z Międzygórza (Zaklika z Mydlnik, Zaklika z Międzygorza) herbu Topór, (zm. 1408) – kanclerz wielki koronny (w latach 1386–1404). Był synem wojewody sandomierskiego, Jana Zakliki z Międzygórza, który otrzymawszy od króla Kazimierza Wielkiego wieś Międzygórze stał się protoplastą rodu Zaklików. Jako jeden z dwóch synów Jana został przeznaczony do stanu duchownego – pełnił urząd proboszcza sandomierskiego. W 1386 porzucił stan duchowny i został kanclerzem koronnym. Był jednym z wykonawców testamentu królowej Jadwigi.

W 1401 roku był sygnatariuszem unii wileńsko-radomskiej^[1].

• Teresa Stanisławska-Adamczewska, Jan Adamczewski, Kraków, ulica imienia..., Kraków 2000
• Bartosz Paprocki, Jan Kazimierz Turowski: Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584. Kraków: Wydawnictwo Biblioteki Polskiej, 1858, s. 97-98.

• p
• d
• e

Kanclerze wielcy koronni

Klemens Jarost Stanisław z Krakowa Franciszek z Krakowa Zbigniew ze Szczyrzyca Janusz Suchywilk Zawisza Kurozwęcki Jan Radlica Zaklika z Miedzygorza Mikołaj Kurowski Wojciech Jastrzębiec Jan Szafraniec Jan Taszka Koniecpolski Jan Gruszczyński Jakub Dembiński Uriel Górka Stanisław Kurozwęcki Krzesław Kurozwęcki Jan Łaski Maciej Drzewicki Krzysztof Szydłowiecki Jan Chojeński Paweł Dunin Wolski Tomasz Sobocki Samuel Maciejowski Jan Ocieski Walenty Dembiński Piotr Dunin Wolski Jan Zamoyski Maciej Pstrokoński Wawrzyniec Gembicki Feliks Kryski Stanisław Żółkiewski Andrzej Lipski Wacław Leszczyński Jakub Zadzik Tomasz Zamoyski Piotr Gembicki Jerzy Ossoliński Andrzej Leszczyński Stefan Koryciński Mikołaj Jan Prażmowski Jan Leszczyński Jan Stefan Wydżga Jan Wielopolski Jerzy Albrecht Denhoff Karol Tarło Andrzej Chryzostom Załuski Jan Stanisław Jabłonowski Jan Szembek Andrzej Stanisław Załuski Jan Małachowski Andrzej Hieronim Zamoyski Andrzej Stanisław Młodziejowski Jan Andrzej Borch Antoni Onufry Okęcki Jacek Małachowski Antoni Sułkowski