Krzysztof Szydłowiecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzysztof Szydłowiecki
Ilustracja
mal. Stanisław Samostrzelnik, frag. bordiury „Przywileju Opatowskiego”, 1519, Kolegiata św. Marcina w Opatowie
Wizerunek herbu
Odrowąż z Orderem Smoka
Hrabia szydłowiecki
Okres

od luty 1532
do 30 grudnia 1532

Następca

Krystyna Katarzyna Szydłowiecka

Dane biograficzne
Dynastia

Szydłowieccy

Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1466
Szydłowiec

Data i miejsce śmierci

30 grudnia 1532
Kraków

Miejsce spoczynku

Kolegiata św. Marcina w Opatowie

Ojciec

Stanisław Szydłowiecki

Matka

Zofia z Goździkowa i Pleszowa

Rodzeństwo

Katarzyna, Jan, Jakub, Piotr, Mikołaj Stanisław, Anna, Paweł, Barbara, Marcin, Elżbieta

Małżeństwo

Zofia Targowicka

Dzieci

Zofia, Anna, Zygmunt, Krystyna Katarzyna, Ludwik Mikołaj, Elżbieta

Wizerunek K. Szydłowieckiego na nagrobku
Nagrobek Krzysztofa Szydłowieckiego w kolegiacie opatowskiej

Krzysztof Szydłowiecki (ur. 15 listopada 1466[1] w Szydłowcu, zm. 30 grudnia 1532[2] w Krakowie) – możnowładca, w 1507–1510 podskarbi nadworny koronny, od 1511 podkanclerzy, od 1515 kanclerz wielki; w 1515–1527 wojewoda krakowski, od 1509 kasztelan sandomierski, od 1527 krakowski, od 1515 starosta generalny krakowski, starosta średzki, nowokorczyński, gostyniński, sochaczewski, łukowski[3] i leżajski[4]; w 1532 hrabia na Szydłowcu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Szydłowcu jako syn Zofii z Goździkowa i Pleszowa oraz Stanisława[5]. W dzieciństwie ojciec wysłał go na Wawel, gdzie wychowywał się jako towarzysz zabaw przyszłego króla Zygmunta Starego.

Kierował polityką zagraniczną Polski za panowania króla Zygmunta Starego. Był zwolennikiem bezwzględnego trzymania się obozu habsburskiego, jednocześnie nastawionym zdecydowanie antyturecko. W 1515 r. wraz z biskupem Piotrem Tomickim wypracował ugodę z Habsburgami, zwieńczoną zjazdem trzech monarchów w Wiedniu w lipcu tego roku. Przeciwnik polityczny królowej Bony. Inicjator czteroletniego rozejmu z Albrechtem Hohenzollernem, podpisanego 5 kwietnia 1521 r. Był sygnatariuszem aktu traktatu krakowskiego w 1525 roku[6].

Ze względu na najazdy Turków i Tatarów otoczył w 1530 roku miasto Sambor kamiennymi murami i fosą[7].

W 1514 roku zakupił od biskupstwa lubuskiego za 10 000 florenów dobra ziemskie z miastem Opatów i Biskupicami.

Pochowany został w Kolegiacie św. Marcina w Opatowie pod nagrobkiem pochodzącym z warsztatu Bartłomieja Berrecciego (współautorstwo nagrobka: Jan (Giovanni) Cini), ozdobionym Lamentem Opatowskim.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lubczyński i Pielas 2014 ↓, s. 551.
  2. Wijaczka 2014 ↓, s. 23.
  3. Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy, oprac. St. Cynarski, A. Falniowska-Gradowska, Kórnik: BK, 1990, s. 97, 263.
  4. Zarchiwizowana kopia [online] [dostęp 2016-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-18].
  5. Kieszkowski 1912 ↓, s. 10.
  6. Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dodgiel, t. 4, Wilno 1764, s. 255.
  7. Wirtualny Sztetl, Sambor [online].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]