Mineralizacja (gleboznawstwo) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mineralizacja – w gleboznawstwie proces rozkładu detrytusu do prostych cząstek mineralnych (nieorganicznych), np. CO₂, H₂O, NH₃, H₂S, zachodzący równocześnie z procesem humifikacji, prowadzącym do powstawania próchnicy. Proces mineralizacji zachodzi szybciej w warunkach tlenowych (z udziałem bakterii aerobowych) niż beztlenowych (z udziałem anaerobów). Proces aerobowy to butwienie, zaś anaerobowy to gnicie^[1]^[2].

Zobacz też

↑ Renata Bednarek, Helena Dziadowiec, Urszula Pokojska, Zbigniew Prusinkiewicz: Badania ekologiczno-gleboznawcze. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 117. ISBN 83-01-14216-2.
↑ mineralizacja, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2012-06-09] .

Pojęcia podstawowe	gleba gleboznawstwo geografia gleb czynniki glebotwórcze proces glebotwórczy wietrzenie humifikacja mineralizacja minerały glebowe próchnica roztwór glebowy oglejenie kompleks sorpcyjny odczyn gleby buforowość gleb pedon edafon erozja
Profil glebowy	odkrywka glebowa morfologia gleb barwa gleby poziomy genetyczne próchniczny brunatnienia wymywania wmywania glejowy skała macierzysta
Bonitacja rolnicza gleb	klasyfikacja gruntów ornych w Polsce gleboznawcza klasyfikacja gruntów kompleksy przydatności rolniczej gleb kultura gleby urodzajność gleby żyzność gleby agronomia uprawa roli nawożenie degradacja siedliska rolniczego