Urodzajność gleby – Wikipedia, wolna encyklopedia

Urodzajność gleby – zdolność gleby do zaspokajania potrzeb roślin i wydawania plonu[1]. Jest to wypadkowa żyzności i zastosowanych przez rolnika zabiegów agrotechnicznych. Urodzajność jest cechą określającą wartość produkcyjną gleby.

Wyróżnia się:

  • urodzajność potencjalną, zależną od siedliska, w jakim gleba występuje
  • urodzajność aktualną, która może się zmieniać w czasie

Podstawową miarą urodzajności jest plon (urodzaj). Na glebach urodzajnych, przy sprzyjających warunkach atmosferycznych, można osiągać wysokie plony.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lesław Zimny, Roman Wacławowicz: Kategorie i właściwości agronomiczne gleby. W: Uprawa roślin. Tom 1. Andrzej Kotecki (red.). Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, 2020, s. 248-249. ISBN 978-83-7717-340-4.