Mistrzostwa Polski w Boksie 1971 – Wikipedia, wolna encyklopedia

42. Mistrzostwa Polski w boksie mężczyzn odbyły się w dniach 29 sierpnia – 5 września 1971 roku w Katowicach.

Medaliści

[edytuj | edytuj kod]
Kategoria: Złoto: Srebro: Brąz:
waga papierowa (do 48 kg) Piotr Orszt (Zawisza Bydgoszcz) Roman Rożek (Turów Zgorzelec) Stanisław Chrzanowski (Broń Radom)
Stanisław Lechowski (BKS Bolesławiec)
waga musza (do 51 kg) Leszek Błażyński BBTS Bielsko-Biała) Hubert Skrzypczak (Wybrzeże Gdańsk) Zbigniew Kaczorkiewicz (Pogoń Szczecin)
Andrzej Wnuk (Błękitni Kielce)
waga kogucia (do 54 kg) Jan Kokoszka (Stal Rzeszów) Józef Witek (Gwardia Wrocław) Andrzej Jagielski (Hutnik Kraków)
Władysław Moruś (Turów Zgorzelec)
waga piórkowa (do 57 kg) Ryszard Tomczyk (BKS Bolesławiec) Jerzy Habryka (Górnik Zagórze) Jan Prochoń (Widzew Łódź)
Zbigniew Wypych (Wybrzeże Gdańsk)
waga lekka (do 60 kg) Jan Żeleźniak (Turów Zgorzelec) Jacek Wąsowicz (Gwardia Wrocław) Marek Kudła (Błękitni Kielce)
Jan Wadas (Górnik Wesoła)
waga lekkopółśrednia (do 63,5 kg) Jan Szczepański (Legia Warszawa)[1] Zbigniew Osztab (Stal Rzeszów) Seweryn Hafka (Brda Bydgoszcz)
Krzysztof Pierwieniecki (Pogoń Szczecin)
waga półśrednia (do 67 kg) Alfons Stawski (Błękitni Kielce) Józef Krzywosz (Mazur Ełk) Zbigniew Jajków (BBTS Bielsko-Biała)
Piotr Osiak (Lublinianka)
waga lekkośrednia (do 71 kg) Wiesław Rudkowski (Legia Warszawa) Zbigniew Petryszyn (Gwardia Wrocław) Jan Kaczorowski (Górnik Jastrzębie)
Władysław Skowroński (Olimpia Poznań)
waga średnia (do 75 kg) Witold Stachurski (Błękitni Kielce) Ryszard Sitkowski (Avia Świdnik) Zbigniew Kiełb (Carbo Gliwice)
Andrzej Siodła (ŁTS Gliwice)
waga półciężka (do 81 kg) Stanisław Dragan (Hutnik Kraków) Janusz Gortat (Legia Warszawa) Mieczysław Mrowiec (Hutnik Kraków)
Tadeusz Wajgelt (Sokół Piła)
waga ciężka (powyżej 81 kg) Lucjan Trela (Stal Stalowa Wola) Janusz Gerlecki (Legia Warszawa) Jan Filipiak (Gwardia Łódź)
Ryszard Walicki (Górnik Wesoła)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polski Związek Bokserski odebrał Szczepańskiemu tytuł mistrza Polski za rzucenie szarfą i medalem w publiczność, ale po kilku latach zmienił decyzję i przywrócił mu tytuł.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]