Mitrofan Bielajew – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mitrofan Bielajew
Митрофа́н Петро́вич Беля́ев
	; Mitrofan Bielajew, portret autorstwa Ilji Riepina
Pełne imię i nazwisko	Mitrofan Pietrowicz Bielajew
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1836 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	4 stycznia 1904 ; Petersburg
Zawód, zajęcie	wydawca
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mitrofan Pietrowicz Bielajew (ros. Митрофа́н Петро́вич Беля́ев; ur. 10 lutego^?/22 lutego 1836 w Petersburgu, zm. 22 grudnia 1903^?/4 stycznia 1904 tamże^[1]^[2]) – rosyjski wydawca muzyczny i mecenas sztuki.

Życiorys

Jego ojciec był przedsiębiorcą, właścicielem firmy działającej w branży drzewnej^[2]. Uczęszczał do szkoły luterańskiej, gdzie uczył się gry na fortepianie i skrzypcach, później uczęszczał także na prywatne korepetycje z gry na altówce^[2]. W 1882 roku podczas koncertu w Petersburgu usłyszał I symfonię Aleksandra Głazunowa i pod jej wrażeniem zaoferował kompozytorowi pomoc w publikacji jego dzieł, a następnie postanowił wspierać innych rosyjskich muzyków^[2]^[3]. W 1885 roku założył w Lipsku oficynę wydawniczą, by zapewnić swoim edycjom ochronę prawną^[1]^[3]. Wykorzystując odziedziczony po ojcu majątek, zajął się propagowaniem twórczości kompozytorów rosyjskich^[1]. Wydał około 2 tysięcy dzieł^[1], w tym utwory m.in. Bałakiriewa, Rimskiego-Korsakowa, Taniejewa, Ladowa, Musorgskiego, Borodina, Skriabina czy Glinki^[1]^[3]. Dbając o wysoki poziom techniczno-edytorski, wydawał kompozycje orkiestrowe w postaci partytury, głosów i wyciągu, pieśni zaś przeważnie z tekstami w 2-3 językach^[1].

Od 1885 roku organizował w Petersburgu Rosyjskie Koncerty Symfoniczne, które odbywały się corocznie do 1918 roku^[2]. Sfinansował też dwa koncerty muzyki rosyjskiej podczas Wystawy Światowej w Paryżu w 1889 roku^[2]. W piątki w domu Bielajewa odbywały się spotkania muzyczne, w trakcie których miały miejsce prezentacje nowych utworów i koncerty kwartetu smyczkowego, w którym on sam grał jako altowiolista^[2]. Subsydiował wielu kompozytorów, m.in. Aleksandra Skriabina^[1]. Ufundował nagrodę im. Glinki dla młodych kompozytorów^[2]^[3].

Firma Bielajewa została zapisana w testamencie kompozytorom rosyjskim. Po rewolucji październikowej w 1917 roku przeniesiono ją do Paryża, w 1949 roku do Bonn, a w 1971 roku do Frankfurtu nad Menem^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 315–316. ISBN 83-224-0113-2.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Daniel Jaffé: Historical Dictionary of Russian Music. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 59. ISBN 978-0-8108-7980-5.
↑ ^a ^b ^c ^d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 62. ISBN 0-674-37299-9.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 315–316. ISBN 83-224-0113-2.

[historical-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Daniel Jaffé: Historical Dictionary of Russian Music. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 59. ISBN 978-0-8108-7980-5.

[harvard-3] The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 62. ISBN 0-674-37299-9.

[1]

[2]

[3]