Mleczna (wieś) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mleczna
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

wrocławski

Gmina

Jordanów Śląski

Wysokość

128 m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

140[2]

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

55-065[3]

Tablice rejestracyjne

DWR

SIMC

0874791

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Mleczna”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Mleczna”
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego
Mapa konturowa powiatu wrocławskiego, blisko dolnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mleczna”
Położenie na mapie gminy Jordanów Śląski
Mapa konturowa gminy Jordanów Śląski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Mleczna”
Ziemia50°50′09″N 16°51′59″E/50,835833 16,866389[1]

Mlecznawieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Jordanów Śląski.

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Położenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Mleczna leży na obszarze Przedgórza Sudeckiego, na północno-zachodnim krańcu Wzgórz Łagiewnickich, będących częścią Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich, tuż przy międzynarodowej trasie E67. Teren wsi rozciąga się pomiędzy rzeką Ślęzą (od strony wschodniej) a położoną od strony zachodniej Jańską Górą, 253 m n.p.m. (niem. Johnsberg). W kierunku północno-wschodnim od wsi znajduje się również jeszcze jedno niewielkie wzniesienie Miedziana, 188 m n.p.m. (niem. Kupferberg)[4].

Nazwa miejscowości jest niejasna i wywodzi się być może od polskiej nazwy mleka, czynności mielenia lub imienia Mieszko. Miejscowość została wymieniona w staropolskiej formie Mleczcow w łacińskim dokumencie wydanym 13 sierpnia 1315 roku w Brzegu przez księcia śląskiego Bolesława. Dokument ten wymienia również Piotra z Melecza we fragmencie Petrus de Melecz[7].

  • 1288 r. – Mlesco
  • 1351 r. – Mleczow
  • 1783 r. – Mlitsch lub Mlietsch
  • 1845 r. – Mlietsch
  • 1936 r. – Lohetal (polityka władz hitlerowskich polegająca na usuwaniu nazw o brzmieniu słowiańskim)
  • 1946 r. – Mleczna

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś typu ulicówki. Na terenie Mlecznej znajdowała się udokumentowana archeologicznie osada kultury łużyckiej[5]. Pierwsze wzmianki pisane pochodzą z roku 1351 (dokument potwierdzający prawa własności wsi, która należała wówczas do kapituły Kościoła św. Krzyża we Wrocławiu). W roku 1783 wieś stała się własnością kapituły katedry we Wrocławiu. W roku 1898 Mleczna przeszła na własność Reinholda Zirpla i Paula Froemsdorfa, którzy łącznie posiadali 280 hektarów gruntów rolnych. Źródła pisane wspominają również o tym, że we wsi znajdował się wiatrak oraz o tym, że liczyła ona wówczas 132 mieszkańców. W latach 1937–1945 prawa własności uzyskali syn wspomnianego Reinholda Zirpla o imieniu Alfred i Leopold von Schickfus und Neudorff, będący ostatnimi właścicielami wsi oraz przylegających do niej gruntów. W roku 1933 wieś zamieszkiwało 189 osób. W roku 1939 Mleczna liczyła 162 mieszkańców[6]. Wybuch II wojny światowej spowodował zmniejszenie się ilości osób zamieszkujących wieś, o czym świadczą zachowane źródła statystyczne[5][6][8][9].

Archiwalna historyczna lista mieszkańców Mlecznej z 1943 roku

[edytuj | edytuj kod]

Zachowała się lista wszystkich pełnoletnich mieszkańców wsi Mleczna z 1943 roku, która opublikowana została w księdze mieszkańców ówczesnego przedwojennego powiatu dzierżoniowskiego (niem. Kreis Reichenbach). Lista ta zawiera również specyfikację przynależności zawodowej ludności wsi. Przekrój zawodowy mieszkańców w niej wyszczególnionych świadczy o folwarczno-najemnym charakterze gospodarki rolnej na terenie Mlecznej[8][9]:

  • Adam, Paul – pracownik rolny
  • Bagrowsky, Stanislaus – zagrodnik
  • Beßner, Berta – pracownica rolna
  • Beßner, Hermann – woźnica rolny
  • Böse, Ernst – pracownik rolny
  • Brauner, Ernst – zagrodnik
  • Ernst, Luise – pracownik rolny
  • Fengler, Ernst – strażnik drogowy
  • Fichtner, Ernst – woźnica rolny
  • Gallinsky, Johann – woźnica rolny
  • Hallmann, August – pracownik rolny
  • Hellmich, Ernst – woźnica rolny
  • Hoffmann, Paul – woźnica rolny
  • Jenke, Eduard – dojarz
  • Loske, Albert – zagrodnik
  • Mann, Paul – konduktor
  • Milde, Hermann – traktorzysta
  • Müller, Ernst – zagrodnik
  • Müller, Heinrich – zagrodnik
  • Reich, Emma – pracownica rolna
  • Reich, Martha – pracownica rolna
  • Salomo, Kurt – pracownik rolny
  • Schammler, Alfred – robotnik niefolwarczny
  • Schramm, Max – pracownik rolny
  • Schrodt, Emil – woźnica rolny
  • Skripzak, Stanislaus – pracownik rolny
  • Sperling, Paul – pracownik odpowiedzialny za paszę
  • Stephan, Luise – rencistka
  • Thums, Paul – pracownik rolny
  • Trautmann, Paul – właściciel gospody, odpowiedzialny za publiczny aparat telefoniczny
  • Tschirne, Robert – murarz
  • Überschaer, Ernst – woźnica rolny
  • Überschaer, Ernst – robotnik
  • Walter, August – zagrodnik
  • Weber, Max – woźnica rolny
  • Wenzel, Oskar – niezależny rolnik
  • Wiezorek, Alfred – dojarz
  • Willenberger, Paul – strażnik wsi (policjant)
  • Zirpel, Alfred – rolnik, współwłaściciel wsi pełniący funkcję burmistrza, numer telefonu: Jordanów 36

Zabytki oraz pozostałości geologiczne[5]

[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajduje się znacznie już zdewastowany niewielki murowany dwór pochodzący z początków XIX wieku wraz z pozostałościami zabudowań gospodarczych, resztkami ogrodu oraz głazem narzutowym o średnicy 250 cm. Kolejny głaz narzutowy o średnicy 350 cm znajduje się przy drodze prowadzącej w kierunku Jezierzyc, przy której zachował się także kamienny słup graniczny o wysokości ok. 2 metrów. W budynku dworu mieszka obecnie kilka rodzin. Dobrze zachowany duży grobowiec rodziny Zirplów znajduje się w północno-zachodniej części cmentarza gminno-parafialnego w pobliskim Jordanowie Śląskim. Nieopodal wsi zabytkowa Wieża Bismarcka na Jańskiej Górze.

Inne obiekty

[edytuj | edytuj kod]
  • świetlica wiejska wraz z niewielką salą taneczną
  • drewniany przydrożny krzyż wiejski
  • most na rzece Ślęza

Współczesny profil produkcji rolnej

[edytuj | edytuj kod]

Specyfika gospodarcza wsi to uprawa głównie cebuli konsumpcyjnej i cebuli nasiennej (ok. 12% pow.) oraz w mniejszym stopniu buraków cukrowych, pszenicy, ziemniaków, a także ogórków.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Colmar Grünhagen: Codex Diplomaticus Silesiae T.9 Urkunden der Stadt Brieg. Breslau: Josef Max & COMP., 1870.