Monika Milewska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Monika Milewska

Data i miejsce urodzenia	9 marca 1972 Gdańsk
Zawód, zajęcie	antropolog historii, poetka, eseistka, dramatopisarka
Multimedia w Wikimedia Commons

Monika Elżbieta Milewska (ur. 9 marca 1972 w Gdańsku^[1]) – polska eseistka, dramatopisarka, poetka, tłumaczka, historyk i antropolog kultury.

Urodziła się jako córka Wojciecha Milewskiego, artysty fotografika i edukatora fotograficznego^[2]. Ukończyła V Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Gdańsku Oliwie. Jest absolwentką historii Uniwersytetu Warszawskiego (magisterium 1995^[1], doktorat 2000), Szkoły Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN w Warszawie oraz Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales w Paryżu. W latach 2002–2008 pracowała jako adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN w Warszawie. Od 2009 adiunkt w Zakładzie Etnologii Instytutu Archeologii Uniwersytetu Gdańskiego. Stypendystka m.in. Ministra Kultury, Ministra Edukacji Narodowej, rządu Francji i rządu Włoch, miesięcznika „Polityka”, Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, amerykańskiej Fundacji A. Mellona, International Writers and Translator's Center w Rodos oraz Baltic Centre for Writers and Translators w Visby. Sekretarz Gdańskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Nominowana do Nagrody Głównej VI Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina 2000. Za książkę Ocet i łzy. Terror Wielkiej Rewolucji Francuskiej jako doświadczenie traumatyczne była nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” 2003^[3]. Słuchowisko jej autorstwa Podróż na Księżyc otrzymało Grand Prix XV Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji „Dwa Teatry” w Sopocie w 2015 r.^[4] Autorka powieści o najdłuższym gdańskim falowcu pt. Latawiec z betonu^[5], za którą otrzymała w 2019 roku Pomorską Nagrodę Literacką „Wiatr od Morza” za rok 2018^[6][7]. Nagrodę tę pisarka otrzymała powtórnie w październiku 2022 roku za książkę „Ślepa kuchnia. Jedzenie i ideologia w PRL”^[8].

• Ocet i łzy. Terror Wielkiej Rewolucji Francuskiej jako doświadczenie traumatyczne (słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2002, drugie wydanie 2018)
• Bogowie u władzy. Od Aleksandra Wielkiego do Kim Dzong Ila. Antropologiczne studium mitów boskiego władcy (słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2012)

• Podróż na koniec świata (Żak, Gdańsk 2002)
• Papierowe okręty (Nowy Świat, Warszawa 2005)^[9]
• Płacz komety (Nowy Świat, Warszawa 2012)^[10]
• Królowa karnawału (Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Warszawa 2020)^[11]

• Savonarola, słuchowisko w Teatrze Polskiego Radia w reż. Janusza Kukuły, 1995
• Dzieje sławnego Rodryga – premiera w 2008 w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki w Opolu w reż. Mariana Pecko
• Wiewiórka – premiera w 2006 w Teatrze Animacji w Poznaniu w reż. Marcina Jarnuszkiewicza; słuchowisko w Teatrze Polskiego Radia w reż. Anny Wieczur-Bluszcz, 2017
• Podróż na księżyc – słuchowisko w Dwójce w reż. Anny Wieczur-Bluszcz, w rolach głównych Jan Englert i Jerzy Radziwiłowicz, 2014
• Dzień w którym umarł Prokofiew – słuchowisko w Dwójce w reż. Dariusza Błaszczyka z Mariuszem Bonaszewskim w roli Szostakowicza, 2017
• Dziś umarł Prokofiew, premiera w 2019 w Teatrze Mumerus w Krakowie w reż. Wiesława Hołdysa
• Falowiec, spektakl telewizyjny w reż. Jakuba Pączka, cykl „Teatroteka”, Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, w roli głównej Janusz Chabior, 2018
• Latawiec z betonu, słuchowisko w Trójce w reż. Wawrzyńca Kostrzewskiego, w roli głównej Piotr Adamczyk, 2019
• Beton, adaptacja i reżyseria Michał Derlatka, Teatr Miniatura, monodram w wykonaniu Wojciecha Stachury, 2020

• Latawiec z betonu, Wydawnictwo WAM Mando, Kraków 2018 (ISBN 978-83-27-71567-8)
• Skok przez Bałtyk, Wydawnictwo Widnokrąg, Piaseczno 2021

• Ślepa kuchnia : jedzenie i ideologia w PRL, Warszawa 2021^[12]

• 2013 – II nagroda ex aequo w jubileuszowym konkursie zamkniętym na słuchowisko zorganizowanym przez Program II Polskiego Radia i Stowarzyszenie Autorów ZAiKS za utwór Podróż na Księżyc^[13]
• 2015 – Grand Prix XV Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji „Dwa Teatry” w Sopocie za tekst słuchowiska Podróż na Księżyc
• 2016 - nominacja do nagrody Prix Italia za słuchowisko Podróż na Księżyc
• 2016 – laureatka Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury^[14]
• 2016 – II nagroda w jubileuszowym konkursie zamkniętym na słuchowisko zorganizowanym przez Program II Polskiego Radia i Stowarzyszenie Autorów ZAiKS za utwór Dzień w którym umarł Prokofiew^[15]
• 2016 – wyróżnienie w konkursie zamkniętym na sztukę telewizyjną do projektu Teatroteka zorganizowanym przez ZAiKS i Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie za utwór Falowiec^[16]
• 2017 – Honorowa Nagroda Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w dziedzinie literatury za całokształt twórczości, ze szczególnym uwzględnieniem teatru radiowego i lalkowego^[17]
• 2017 - nominacja do nagrody Prix Italia za słuchowisko Dzień w którym umarł Prokofiew
• 2019 - Pomorska Nagroda Literacka "Wiatr od morza" za książkę Latawiec z betonu
• 2019 - nagroda za tekst dramatyczny oraz nagroda dziennikarzy i krytyków dla najlepszego spektaklu na festiwalu Teatroteka Fest 2019 za Falowiec^[18]
• 2020 - nagroda Platinum Remi w kategorii Independent Shorts - Comedy - Black/Dark na międzynarodowym festiwalu World Fest Houston dla spektaklu Falowiec^[19]
• 2022 - Pomorska Nagroda Literacka "Wiatr od morza" za książkę Ślepa kuchnia. Jedzenie i ideologia w PRL

• Dr Monika Milewska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-02-21] .

• Sztuki Moniki Milewskiej w bazie e-teatr.pl
• Biogram Moniki Milewskiej na stronie Agencji Dramatu i Teatru
• Biogram Moniki Milewskiej na stronie SPP Oddział Gdańsk