Morelly – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki |
Étienne-Gabriel Morelly (ur. 1717 w Vitry-le-François, zm. 1778) – francuski filozof, przedstawiciel komunizmu utopijnego.
Poglądy
[edytuj | edytuj kod]Podobnie jak współczesny mu Jean-Jacques Rousseau uważał, że ludzie w stanie natury żyli w zgodzie, a dopiero powstanie cywilizacja, a zwłaszcza instytucja własności prywatnej wpłynęła na zepsucie i podział ludzi. W swoich poglądach nawiązywał także do Jana Mesliera[1].
Społeczeństwa, według Morelliego, dzieliły się na żyjące w zgodzie (np. pierwotne gminy chrześcijańskie) i "skażone" cywilizacją (społeczeństwa, w których istnieje własność prywatna – np. współczesne mu francuskie społeczeństwo). Dzięki zniesieniu własności prywatnej społeczeństwa zepsute, mogą wrócić do stanu kreowanego przez prawo natury.
Komunizm czyli stan, w którym własność najważniejszych dla społeczeństwa dóbr będzie wspólna. Według Morelliego istnieć będzie dzięki urzeczywistnieniu podstawowych zasad:
- dobra istotne społecznie będą własnością społeczeństwa. Jednostki będą miały prawo do własność rzeczy osobistych,
- każdy obywatel będzie uczestniczył czynnie w życiu i rozwoju społeczeństwa,
- każdy będzie budował dobrobyt społeczny w miarę swoich możliwości.
Władza w ustroju komunistycznym, według Morelliego, należeć ma do:
- senatu wybieranego corocznie, spośród osób w wieku co najmniej 50 lat. Zadaniem senatu ma być tworzenie zrozumiałego dla wszystkich prawa,
- rady najwyższej, która sprawować ma władzę wykonawczą pod kontrolą senatu,
- naczelnika narodu.
Główne prace
[edytuj | edytuj kod]- Le Code de la nature (Kodeks natury), 1755 r. – przez wiele lat praca ta przypisywana była Denisowi Diderotowi[2],
- Essai sur le coeur humain ou Principes naturels de l'éducation, 1745 r.,
- Naufrage des îles flottantes ou la Basiliade du célèbre Pilpai, 1753 r.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Krystyna Chojnicka, Henryk Olszewski: Historia doktryn politycznych i prawnych : podręcznik akademicki. Poznań: Ars boni et aequi, 2004, s. 134. ISBN 83-87148-60-1.
- ↑ Władysław Tatarkiewicz: Historia Filozofii t. 2. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 184.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Elżbieta Kundera, Marek Maciejewski: Leksykon myślicieli politycznych i prawnych. Warszawa: C. H. Beck, 2006, s. 308-309. ISBN 83-7387-908-0.
- ISNI: 0000000081893912
- VIAF: 120700248
- LCCN: n85305086
- GND: 118736868
- NDL: 00723937
- LIBRIS: c9pszr3w5rhbs4c
- BnF: 121363235
- SUDOC: 029816807
- SBN: BIAV087349
- NKC: mzk2010587016
- NTA: 283048972
- BIBSYS: 9349
- CiNii: DA01019795
- PLWABN: 9810678369205606
- NUKAT: n96103704
- J9U: 987007276821605171
- LNB: 000113671
- BNA: 000026180
- ΕΒΕ: 137392
- BLBNB: 000697727
- LIH: LNB:CtDm;=B4