Muzeum Sopotu – Wikipedia, wolna encyklopedia
Willa Claaszena, siedziba Muzeum Sopotu | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres | ul. Poniatowskiego 8 |
Data założenia | 2001 |
Dyrektor | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
Położenie na mapie Sopotu | |
54°26′24,288″N 18°34′34,176″E/54,440080 18,576160 | |
Strona internetowa |
Muzeum Sopotu – muzeum historyczne w Sopocie, samorządowa instytucja kultury miasta, założone w 2001. Placówka dokumentuje historię miasta i regionu w ekspozycji stałej i wystawach czasowych.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Założone z okazji 100-lecia miasta muzeum mieści się w zabytkowej willi Claaszena z 1903, ul. Poniatowskiego 8, róg al. Wojska Polskiego, (nazywanej też przez mieszkańców al. Prominentów), wybudowanej przez gdańskiego kupca Ernsta Claaszena. Pierwszy właściciel był z zamiłowania kolekcjonerem antyków i dzieł sztuki, rodzinną pasją Claaszenów była gdańska sztuka i kultura.
W ramach adaptacji i prac konserwatorskich (2001-2006) przywrócono pierwotny stan budynku oraz wzbogacono go o nowe funkcje związane z działalnością muzeum. Reprezentacyjne pomieszczenia na parterze, odrestaurowane na podstawie dokumentacji fotograficznej, podarowanej w 2001-2003 przez córkę pierwszego właściciela willi Ruth Koch (de domo Claaszen) mieszczą stałą ekspozycję zabytkowych wnętrz mieszczańskiej rezydencji z epoki. Na piętrze w dawnych sypialniach mieszczą się wystawy zmienne, na poddaszu ulokowano pracownie i biura. W piwnicy znajdują się pomieszczenia restauracyjne, w budynku zainstalowano windę dla osób niepełnosprawnych. Rewitalizacji poddano również rozległy ogród, zrekonstruowano także ogrodzenie posesji. Muzeum jest położone kilkanaście metrów od plaży, w ciągu popularnego wśród turystów pasa nadmorskiego.
Muzeum gromadzi zbiory malarstwa, grafiki, rzeźby, ceramiki, rzemiosła artystycznego oraz archiwalia związane z miastem i regionem: fotografie, dokumenty, mapy, pocztówki i publikacje. Muzeum zorganizowało kilkadziesiąt wystaw czasowych, odbywają się tu odczyty, wykłady, projekcje filmów, koncerty (również plenerowe w ogrodzie), wieczory literackie i spotkania autorskie. Muzeum redaguje i wydaje Kronikę Muzeum Sopotu, opisującą dzieje miasta i sopocian[1].
Za wystawę „Sopocianie 1945–1948”, dokumentującą życie mieszkańców kurortu w pierwszych powojennych latach, Muzeum Sopotu otrzymało prestiżową nagrodę Sybilla w konkursie na muzealne wydarzenie 2013, organizowanym przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytków[2][3].
W 2016 muzeum zwiedziło 5627 osób, a w 2017 – 11412 osób[4].
Dyrektorzy
[edytuj | edytuj kod]- Małgorzata Buchholz-Todoroska (2001–2014)
- Małgorzata Lisiewicz (2015–2018)
- Karolina Babicz-Kaczmarek (od 2018)
Rada Muzeum
[edytuj | edytuj kod]- prof. dr hab. Tadeusz Stegner[5] (Uniwersytet Gdański) – przewodniczący
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Muzeum Sopotu. Muzeum Sopotu. [dostęp 2014-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-02)].
- ↑ Gazowe latarnie, brydż na plaży, warszawy na ulicach – Sopot w latach 50. i 60.. [dostęp 2014-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 maja 2014)].
- ↑ Laureaci i wyróżnieni XXXIV edycji Konkursu na Wydarzenie Muzealne Roku SYBILLA 2013. [dostęp 2014-05-27].
- ↑ Małgorzata Muraszko: Muzeum II Wojny, a może zamek w Malborku? Najpopularniejsze muzea na Pomorzu. [w:] wyborcza.pl [on-line]. Agora S.A., 2018-01-23. [dostęp 2023-09-209].
- ↑ Program działalności Muzeum Sopotu na lata 2022–2026 [online], muzeumsopotu.pl [dostęp 2023-12-05] .