Nachor (syn Teracha) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nachor (hebr. ‏נָחוֹר‎) – postać biblijna, brat patriarchy Abrahama.

Był drugim synem Teracha, bratem Abrahama i Harana. Urodził się, podobnie jak jego bracia, w Ur Chaldejskim. Ożenił się z Milką, córką swojego brata Harana.

Gdy jego ojciec, brat Abraham i bratanek (a zarazem szwagier) Lot opuścili Ur i udali się do Charanu, Nachor zdecydował się pozostać w Mezopotamii. Mieszkał w Aram-Naharaim.

Z małżeństwa z Milką miał ośmiu synów – Usa, Kemuela, Keseda, Chazo, Pildasza, Jidlafa i Betuela. Ze swoją drugorzędną żoną Reumą miał synów Tebacha, Gachama i Tachasza oraz córkę Maakę.

Przez swojego syna Betuela był dziadkiem Rebeki, żony Izaaka.

• Bosak P. C., Postacie Nowego Testamentu. Słownik-konkordancja, Poznań - Pelplin 1996, s. 509.