Naczynie kuchenne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Naczynie kuchenne – naczynie do przyrządzania lub podawania potraw. Wykonywane są ze stali, aluminium, szkła, drewna, tworzyw sztucznych lub ceramiki. Wytwarzane są w różnych kształtach, dostosowanych do potraw, które mają być w nich przygotowywane lub spożywane.

Historia

Ta sekcja od 2019-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Początki

Pierwotnie naczynia kuchenne wytwarzane były z drążonych miękkich skał, wypalanej i nie wypalanej gliny, miedzi i brązu. Ludy pierwotne jako naczyń kuchennych używają odcinków bambusa, obrabianych (drążonych) drewnianych elementów, muszli, rogów zwierzęcych, a nawet fragmentów szkieletów (czaszek, dużych kości).

Ewolucja

Po odkryciu żelaza naczynia kuchenne zaczęto wytwarzać z tego metalu przez wykuwanie pojemników, sztućców z żelaznej blachy. Wraz z rozwojem chemii garnki i patelnie były pokrywane żaroodporną emalią – co powodowało, że naczynia nie rdzewiały.

Współcześnie naczynia kuchenne wytwarza się ze stalowej blachy, pokrywanej często emalią lub teflonem. Produkowane są także ze stali nierdzewnej, aluminium (zwykle garnki, patelnie, czajniki), tworzyw sztucznych (pojemniki do przechowywania potraw), szkła i kamionki. Również do dzisiaj używane i produkowane są naczynia gliniane i drewniane.