Nadtlenki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nadtlenki – związki chemiczne w których tlen występuje na formalnym -I stopniu utlenienia.

Charakterystyczną cechą nadtlenków jest wiązanie pomiędzy atomami tlenu (mostek tlenowy) −O−O−, które łatwo ulega rozerwaniu, przez co nadtlenki mają bardzo silne właściwości utleniające i generują wolne rodniki. Ogrzewanie nadtlenku prowadzi do wydzielania tlenu atomowego [O] lub rodników nadtlenkowych.

2Na₂O₂ → 2Na₂O + O₂

Wszystkie nadtlenki jonowe pod działaniem kwasu wydzielają nadtlenek wodoru:

K₂O₂ + 2HCl → H₂O₂ + 2KCl

Nadtlenek baru BaO₂ znajduje zastosowanie w pirotechnice, wcześniej był wykorzystywany również do produkcji nadtlenku wodoru:

BaO₂ + H₂SO₄ → BaSO₄ + H₂O₂

Woda utleniona jest 3% roztworem nadtlenku wodoru, natomiast jego 30% roztwór to perhydrol.

Nadtlenek sodu jest stosowany jako regenerator tlenu (absorber dwutlenku węgla) np. w okrętach podwodnych i na stacjach kosmicznych, w wyniku reakcji:

2Na₂O₂ + 2CO₂ → 2Na₂CO₃ + O₂

Nadtlenek benzoilu stosowany jest m.in. jako inicjator polimeryzacji np. metakrylanu metylu

• Ponadtlenki