Nagroda Turnera – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nagroda Turnera – nagroda w dziedzinie sztuk plastycznych przyznawana przez Tate Britain (dawna Tate Gallery) od 1984 roku. Laureatami mogą zostać artyści, którzy nie przekroczyli 50 roku życia i na stałe mieszkają w Wielkiej Brytanii.

Historia nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Została ona ufundowana przez grupę Patroni Nowej Sztuki (ang. Patrons of New Art), działającą od 1982 roku. Celem grupy była pomoc w zdobywaniu dla Tate Gallery najnowszych dzieł sztuki i zwiększenie zainteresowania sztuką współczesną.

Członkowie grupy wybrali nazwisko Williama Turnera, gdyż wydało im się odpowiednie z kilku powodów. Po pierwsze, był to jeden z największych artystów brytyjskich i wywarł duży wpływ na sztukę europejską. Za ważny argument fundatorzy uznali fakt, że w czasie gdy tworzył, jego sztuka była kontrowersyjna. Wiadomo też, że jego życzeniem było ufundowanie nagrody dla młodych artystów.

Pierwszym fundatorem został, wtedy anonimowy, jeden z założycieli Patronów – Oliver Prenn. Przez pierwsze trzy lata nagroda wynosiła 10 tysięcy funtów szterlingów. W latach 1987-89 Prenna zastąpiła amerykańska spółka inwestycyjna – Drexel Burnham Lambert International Inc. W roku 1990 nagrody nie przyznano, gdyż spółka upadła. Kanał 4 brytyjskiej telewizji fundował nagrodę w latach 1991-2003 i podniósł jej wartość do 20 tysięcy funtów. W następnym roku wartość nagrody wzrosła do 40 tysięcy.

Początkowo nagroda była przeznaczona dla ludzi, którzy w danym roku wnieśli znaczny wkład w sztukę w Brytanii. W związku z tym laureatami mogli stać się również krytycy i inni ludzie związani ze sztuką. Do 1991 roku nie było także ograniczenia wieku. Pierwszym laureatem został Malcolm Morley.

Zwycięzcy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nagroda Turnera 2015: Prestiżowe wyróżnienie artystyczne dla nieartystów [online], wyborcza.pl [dostęp 2015-12-10] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]