Nekrotrofy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nekrotrofy, pertofity, pertotrofy, nekrofity, grzyby nekrotroficzne, grzyby nekrofitycznegrzyby pasożytnicze, które jednak nie potrafią czerpać substancji odżywczych z żywych organizmów. Zaliczane są do grupy pasożytów okolicznościowych. Zasiedlają żywe organizmy, a następnie zabijają tkanki otaczające miejsce ich rozwoju, np. za pomocą mykotoksyn i dopiero z takich obumarłych tkanek czerpią pokarm. Wskutek takiej formy życia nekrotrofy powodują groźne grzybowe choroby roślin objawiające się rozległymi objawami chorobowymi (nekrozami i zgniliznami). Zazwyczaj prowadzą one do obumarcia porażonego organizmu, albo przynajmniej jego zaatakowanych organów. Dla żywiciela zwykle bardziej szkodliwe są czynności nekrotrofa związane z zabijaniem jego tkanek, niż samo pobieranie substancji pokarmowych. Po obumarciu żywiciela nekrotrofy dalej rozwijają się na jego obumarłych tkankach[1][2].

Nekrotrofy zazwyczaj są oligofagami lub polifagami. Przykładami nekrotrofów są np. grzyby należące do rodzajów Botrytis, Fusarium, Pyrenophora[1], Phellinus; Armillaria[2].

Przeciwieństwem nekrotrofów są biotrofy[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Choroby roślin uprawnych, t. 2, Poznań: PWRiL, 2011, ISBN 978-83-09-01077-7.
  2. a b Karol Manka, Fitopatologia leśna, Warszawa: PWRiL, 2005, ISBN 83-09-01793-6.