Nelson Algren – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nelson Algren

Nelson Ahlgren Abraham

Data i miejsce urodzenia	28 marca 1909 Detroit
Data i miejsce śmierci	9 maja 1981 Sag Harbor
Zawód, zajęcie	pisarz
Narodowość	amerykańska
Alma Mater	Uniwersytet Illinois w Urbanie i Champaign
Multimedia w Wikimedia Commons

Nelson Algren (właśc. Nelson Ahlgren Abraham, ur. 28 marca 1909 w Detroit, zm. 9 maja 1981 w Sag Harbor) – pisarz amerykański, którego twórczość w głównej mierze odnosiła się do życia biednych Polaków mieszkających w Polskim Śródmieściu w Chicago i którego powieści uznane zostały przez Amerykanów polskiego pochodzenia za antypolskie.

Napisał 5 powieści i ponad 50 opowiadań, poezji, szkiców krytycznych, esejów i książek podróżniczych. Do tej pory na język polski zostały przetłumaczone dwa jego opowiadania: Śmiech markiera^[1] i Ostatnia karuzela.

Nelson Algren urodził się w Detroit w stanie Michigan jako syn Goldie (z domu Kalisher) i Gersona Abrahama.^[2] W wieku trzech lat przeniósł się z rodzicami do Chicago w stanie Illinois, gdzie mieszkali w robotniczej dzielnicy imigrantów w South Side. Jego ojciec był synem Szweda, który przeszedł na judaizm i niemieckiej Żydówki, a matka była Żydówką pochodzenia niemieckiego. Miała sklep ze słodyczami na South Side. Kiedy był młody mieszkał wraz z rodziną przy 7139 S. South Park Avenue (obecnie S. Martin Luther King Jr. Drive) w Greater Grand Crossing w South Side.^[3]

Kiedy miał osiem lat, jego rodzina przeprowadziła się z dalekiego South Side do mieszkania przy 4834 N. Troy Street, w dzielnicy North Side w Albany Park. Jego ojciec pracował jako mechanik samochodowy w pobliżu North Kedzie Avenue.^[3][4]

W swoim eseju Chicago: City on the Make Algren dodał szczegóły autobiograficzne m.in. wspominał, że po przeprowadzce na Troy Street dokuczały mu dzieci z sąsiedztwa, ponieważ był fanem South Side White Sox. Pomimo tego, że większość życia spędził na North Side, Algren nigdy nie zmienił przynależności i pozostał fanem White Sox.^[5]

Kształcił się w szkołach publicznych w Chicago, ukończył Hibbard High School (obecnie Roosevelt High School) i rozpoczął studia na Uniwersytecie Illinois w Urbanie i Champaign, uzyskując tytuł Bachelor of Science z dziennikarstwa podczas Wielkiego Kryzysu w 1931 roku.^[3] Podczas swojego pobytu na Uniwersytecie Illinois pisał dla studenckiej gazety Daily Illini.^[6]

W 1947 poznał w USA francuską pisarkę i filozofkę Simone de Beauvoir, uczuciowy związek z nią trwał 17 lat. Razem odbyli wiele podróży (m.in. Ameryka Łacińska, Grecja i Turcja).

Sławę przyniosła mu uważana za antypolską powieść The Man with the Golden Arm (Człowiek o złotej ręce) 1949, nagrodzona w 1950 National Book Award, bestseller, następnie sfilmowana.

Zmarł na atak serca w domu 9 maja 1981 r. w czasie przyjęcia, wydanego z okazji przyznania mu członkostwa w American Academy of Arts and Letters. Został pochowany na cmentarzu w Oakland, Sag Harbor, Long Island.^[7]

• Somebody in Boots (1935)
• Never Come Morning (1942)
• The Man with the Golden Arm (1949)
• A Walk on the Wild Side (1956)
• The Devil's Stocking (1983)

• The Neon Wilderness (1947)
• Nelson Algren's Own Book of Lonesome Monsters: 13 Masterpieces of Black Humor. (antologia zredagowana przez Nelsona Algrena z jednym jego opowiadaniem, 1962)
• The Last Carousel (1973)
• He Swung and He Missed (krótkie opowiadanie dla młodszych czytelników, 1993)
• The Texas Stories of Nelson Algren (1994)
• Entrapment and Other Writings (pośmiertny zbiór fragmentów niedokończonej powieści, niepublikowanych opowiadań i wierszy, 2009)

• America Eats (przewodnik napisany w latach 30. XX w., wydano w 1992)
• Chicago: City on the Make (esej, 1951)
• Nonconformity: Writing on Writing (esej napisany w latach 1951-1953, wydano w 1996)
• Who Lost an American? (1963)
• Conversations with Nelson Algren (zbiór wywiadów przeprowadzonych przez H.E.F. Donohue, 1964)
• Notes from a Sea Diary: Hemingway All the Way (1965)
• Notes From a Sea Diary & Who Lost an American (Seven Stories Press, 2009)

• The Man with the Golden Arm, reżyser: Otto Preminger, 1955
• Walk on the Wild Side, reżyser: Edward Dmytryk, 1961