Niebo południowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Niebo południowe – półsfera sfery niebieskiej^[1] na południe od równika niebieskiego. Płaszczyzna równika niebieskiego dzieli sferę niebieską na niebo północne i niebo południowe.

Jest to część nieba^[2], widoczna dla obserwatora znajdującego się w środku Ziemi stojącego na nieprzeźroczystej powierzchni będącej płaszczyzną równika niebieskiego z głową skierowaną w kierunku bieguna południowego.

W praktyce dla każdego obserwatora znajdującego na półkuli południowej niebo południowe jest naturalnym firmamentem. Obserwator znajdujący się na równiku widzi zarówno niebo południowe jak i północne. W czasie podróży na południe obserwator będzie mógł widzieć coraz mniej nieba północnego, a więcej południowego. Gdy znajdzie się na biegunie południowym, to będzie mógł widzieć tylko niebo południowe.

Do najbardziej rozpoznawalnych gwiazdozbiorów nieba południowego należą: Krzyż Południa, Trójkąt Południowy, Oktant i Ptak Rajski.

• gwiazdozbiory
• niebo północne
• niebo równikowe