Niemiecka Partia Centrum – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Skrót | Zentrum |
Przewodniczący | Christian Otte |
Data założenia | 13 grudnia 1870 |
Data rozwiązania | 5 lipca 1933 (reaktywowana w 1945) |
Adres siedziby | Am Alten Bach 18, 41470 Neuss |
Ideologia polityczna | |
Liczba członków | ok. 500 (2022) |
Strona internetowa |
Niemiecka Partia Centrum (niem. Deutsche Zentrumspartei lub po prostu Zentrum), często nazywana Katolicką Partią Centrum – niemiecka katolicka partia polityczna w czasach Cesarstwa Niemieckiego, Republiki Weimarskiej i III Rzeszy. Rozwiązała się 5 lipca 1933, na krótko przed podpisaniem Reichskonkordatu pomiędzy Stolicą Apostolską a III Rzeszą. Po II wojnie światowej partia została reaktywowana, jednak nie zdołała osiągnąć dawnych wpływów, jako że większość jej członków odeszła do CDU. Pomimo tego była reprezentowana w parlamencie do 1957 roku. Ciągle istnieje, jako marginalne ugrupowanie, najsilniejsze w Nadrenii Północnej-Westfalii.
Historia
[edytuj | edytuj kod]1870–1933
[edytuj | edytuj kod]W pierwszych dziesięcioleciach istnienia Niemiecka Partia Centrum była uważana za reprezentantkę i głosicielkę interesów katolików niemieckich. Podczas I wojny światowej poparła w Reichstagu rezolucję pokojową. W 1933 partia ta w obawie przed aresztowaniami[1], jak wszystkie ówczesne niemieckie partie prawicowe, głosowała za nadzwyczajnymi pełnomocnictwami dla Adolfa Hitlera. Konsekwencją tychże pełnomocnictw były w kilka miesięcy potem zakazy albo samorozwiązania partii politycznych. 6 lipca 1933 partia Centrum rozwiązała się, jako ostatnia z demokratycznych partii.
Od 1945
[edytuj | edytuj kod]Do jej ponownego założenia w 1945 roku znamiennie przyczynił się Johannes Brockmann, który uważał, że CDU przyjęła zbyt prawicowy kurs. Partia Centrum została zaproszona przez brytyjskie władze wojskowe do współpracy przy formułowaniu niemieckiej konstytucji. W pierwszych powojennych wyborach (1949) partia ta uzyskała 10 mandatów w Bundestagu, w następnych latach straciła jednak na znaczeniu i wpływie politycznym. W 1953 po raz ostatni uzyskała mandaty (3) w wyborach parlamentarnych. Później otrzymywała śladowe poparcie bądź nie startowała. Ostatni mandat w wyborach regionalnych (do Landtagów) uzyskała w 1955.
Dzisiaj partia Centrum jest ponadkonfesjonalna, wśród jej liderów i wyborców znajdują się członkowie różnych wyznań, ma charakter socjalno-konserwatywny. Od stycznia do sierpnia 2022 do ugrupowania należał pierwszy od 1957 roku deputowany, Uwe Witt, po wystąpieniu z Alternatywy dla Niemiec[2] (wystąpił po przystąpieniu do partii byłego szefa AfD Jörga Meuthena[3], który należał do Centrum w latach 2022–2023).
Program
[edytuj | edytuj kod]Cenione przez partię wartości to: małżeństwo, życie, rodzina, młodzież, starsi ludzie, środowisko, opieka, zdrowie, praca, dobrobyt w oparciu o podejście chrześcijańskie. Małżeństwo i rodzina są uznane za podstawę prawidłowo ukształtowanego społeczeństwa. Prawa człowieka powinny być respektowane bez względu na jakiekolwiek różnice między ludźmi a praca powinna być tak opłacana, aby umożliwić każdemu prowadzenie godnego życia rozumianego nie tylko jako egzystencję w wymiarze materialnym, ale także udział w życiu kulturalnym. Kształcenie się i rozwijanie własnych talentów jest traktowane jako obowiązek każdego z obywateli. Państwo i społeczeństwo powinno jedynie zapewnić każdemu równe szanse w dostępie do wiedzy.
Politycy
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojciech Wichert: Ustawa o pełnomocnictwach (Ermächtigungsgesetz) z 23 marca 1933 roku jako katalizator budowy państwa wodzowskiego w Niemczech, Studia nad Autorytaryzmem i Totalitaryzmem Tom 41 Nr 4 (2019), s. 34
- ↑ Zentrumspartei kehrt in den Bundestag zurück, Spiegel.de, 18 stycznia 2022
- ↑ Steffen Tilman, Meuthen verschärft Krise der Zentrumspartei, Zeit.de, 23 sierpnia 2022
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona partii (niem.)