Nikołaj Briedow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nikołaj Briedow
Николай Бредов
Ilustracja
generał lejtnant generał lejtnant
Pełne imię i nazwisko

Nikołaj Emiliewicz Briedow

Data urodzenia

15 listopada 1873

Data śmierci

1945 (?)

Przebieg służby
Lata służby

1889–1920

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Biała Armia

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska,
I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji

Odznaczenia
Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Nikołaj Emiliewicz Briedow (ros. Николай Эмильевич Бредов, ur. 15 listopada 1873, zm. 1945(?)) – carski i białogwardyjski generał lejtnant, uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej, I wojny światowej i wojny domowej w Rosji, absolwent Nikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego (1901), brat Fiodora Emiliewicza Briedowa.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po wybuchu rewolucji październikowej był jednym z dowódców rosyjskiej Armii Ochotniczej, walczącej z bolszewikami na południu Rosji. W 1920 roku korpus gen. Briedowa, złożony z ok. 15–16 tys. żołnierzy, został internowany w Polsce na mocy umowy zawartej 1 marca 1920 roku w Sołobkowicach przez gen. Briedowa i delegację polską z rtm. ks. Radziwiłłem[1]. Część podkomendnych Briedowa weszła w skład 3 Armii Rosyjskiej, tworzonej na terytorium Polski jako jednostka sił zbrojnych pod komendą gen. Piotra Wrangla[1]. W sierpniu 1920 roku Briedow z częścią żołnierzy przedostał się z Polski na Krym, docierając do Teodozji i łącząc się z wojskami gen. Wrangla.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego przebywał na emigracji w Turcji i Bułgarii. W 1945 roku został aresztowany przez NKWD na terenie Bułgarii. Jego dalsze losy nie są znane.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b J. Gdański: Kozacy, Rosjanie i Ukraińcy po stronie polskiej w wojnie 1920 r.. ioh.pl. [dostęp 2011-06-03]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]