Nisza (fortyfikacja) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Nisza – element fortyfikacyjny w postaci wnęki w ścianie transzei lub okopu, pełniący zróżnicowane funkcje.
Nisza zapewniała doraźną osłonę dla pojedynczego żołnierza jak również umożliwiała ich sprawne mijanie się w przypadku wąskich okopów ułatwiając komunikację. Ponadto w przypadku głębokich okopów, podwyższone względem ich dna nisze służyły za stanowiska strzeleckie umożliwiając żołnierzom prowadzenie ognia wychylając się poza obrys okopu. Występowały również nisze amunicyjne (umieszczane w pewnych regularnych odstępach) służące do bezpiecznego przechowywania zapasu amunicji i zapewniania łatwego do niej dostępu. W niszach przechowywano również inne potrzebne środki jak żywność itp.[1][2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Fortyfikacje [online], Bojowe Schrony Proszowice [dostęp 2022-08-05] (pol.).
- ↑ Mała Encyklopedia Wojskowa. T. II: K-Q. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 444.