Niwelator kodowy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Niwelator kodowy – cyfrowy niwelator, który odczytuje dane ze specjalnej łaty niwelacyjnej.
Odczyt odbywa się automatycznie przez porównanie otrzymanego z przetwornika CCD obrazu łaty ze wzorcem zapisanym w pamięci instrumentu. Jego dokładność (w porównaniu do niwelatora tradycyjnego), ze względu na praktycznie całkowite wyeliminowanie błędu odczytu, jest znacząco większa niż tradycyjnego niwelatora i porównywalna jest z dokładnością niwelacji precyzyjnej wymagającej używania specjalnych instrumentów i łat, jednak duży wpływ na pomiar mają czynniki zewnętrzne jak nasłonecznienie.[1]
Łata do niwelacji kodowej zwykle, po swej drugiej stronie, ma tradycyjny podział, co umożliwia wykonywanie niwelatorem kodowym także tradycyjnej niwelacji geometrycznej, z odczytem i zapisem przewyższeń przez obserwatora.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Niwelator elektroniczny EL-32. [dostęp 2022-04-12].