Norberto Méndez – Wikipedia, wolna encyklopedia

Norberto Méndez
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Norberto Doroteo Méndez

Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1923
Buenos Aires

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1998
Buenos Aires

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1941–1947 CA Huracán 177 (67)
1947–1952 Racing Club de Avellaneda
1952 Club Nacional de Football
1952–1954 Racing Club de Avellaneda
1954–1956 CA Tigre 46 (7)
1956–1958 CA Huracán 38 (11)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1945–1956 Argentyna Argentyna 31 (19)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Norberto Doroteo Méndez (5 stycznia 1923 - 22 czerwca 1998) - piłkarz argentyński noszący przydomek Tucho, napastnik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w Buenos Aires Méndez karierę piłkarską rozpoczął w 1941 roku w klubie CA Huracán, gdzie zadebiutował obok dwóch wybitnych reprezentantów kraju - Herminio Masantonio i Emilio Baldonedo. Jako piłkarz klubu Huracán wziął udział w turnieju Copa América 1945, gdzie Argentyna zdobyła tytuł mistrza Ameryki Południowej. Méndez zagrał w pięciu meczach - z Ekwadorem, Kolumbią (zdobył 2 bramki), Chile (zdobył 1 bramkę), Brazylią (zdobył wszystkie 3 bramki) i Urugwajem. Jako zdobywca 6 bramek został królem strzelców turnieju.

Rok później wziął udział w turnieju Copa América 1946, gdzie Argentyna drugi raz z rzędu zdobyła tytuł mistrza Ameryki Południowej. Méndez zagrał we wszystkich pięciu meczach - z Paragwajem (w 68 minucie wszedł na boisko za Vicente de la Matę), Boliwią (zdobył 2 bramki), Chile, Urugwajem (zdobył bramkę) i Brazylią (zdobył wszystkie 2 bramki). Jako zdobywca 5 goli został wicekrólem strzelców turnieju.

Nadal jako gracz klubu Huracán wziął udział w turnieju Copa América 1947, gdzie Argentyna trzeci raz z rzędu zdobyła mistrzostwo Ameryki Południowej. Méndez zagrał we wszystkich 7 meczach - z Paragwajem (zdobył bramkę), Boliwią (zdobył 2 bramki), Peru, Chile, Kolumbią, Ekwadorem (zdobył bramkę) i Urugwajem (zdobył 2 bramki - w 86 minucie zmienił go Mario Fernández). Jako zdobywca 6 bramek został wicekrólem strzelców turnieju.

W 1947 roku, razem z duetem Juan Carlos Salvini - Llamil Simes, został graczem klubu Racing Club de Avellaneda, tworząc znakomity atak: Juan Carlos Salvini - Norberto Doroteo Méndez - Rubén Norberto Bravo - Llamil Simes - Ezra Sued. Razem z Racingiem trzy razy z rzędu zdobył tytuł mistrza Argentyny - w 1949, 1950 i 1951 roku. W 1952 roku na trzy miesiące wypożyczony został do urugwajskiego klubu Club Nacional de Football[1], któremu pomógł w zdobyciu mistrzostwa Urugwaju. Po powrocie do Racingu pomógł klubowi zdobyć wicemistrzostwo Argentyny. Później Méndez grał w Racingu jeszcze przez 2 lata - łącznie w barwach Racingu rozegrał 128 meczów i zdobył 47 bramek.

W 1954 roku przeniósł się do klubu CA Tigre. W 1956 roku wrócił do klubu Huracán, gdzie w 1958 roku zakończył karierę piłkarską. Méndez w lidze argentyńskiej rozegrał łącznie 392 mecze i zdobył 123 bramki.

W reprezentacji Argentyny w latach 19451956 rozegrał 31 meczów i zdobył 19 bramek. Aż 17 bramek zdobył podczas turniejów Copa América, co czyni go najlepszym strzelcem w tabeli wszech czasów tych rozgrywek.

Méndez był piłkarzem krępym i niewysokim, mającym podobne skłonności do tycia jak słynny węgierski piłkarz Ferenc Puskás. Charakteryzowała go kocia zręczność ruchów[1], a piłką potrafił z jednakową swobodą operować obiema nogami, jak i głową. Mistrzowsko opanował tzw. palomity, czyli lekkie, podkręcone strzały, przy których piłka zataczała łuk przed wpadnięciem w światło bramki. Nie ograniczał się jednak do lekkich, technicznych strzałów, gdyż potrafił uderzać z potężną siłą z odległości 30 metrów[1]. Należy także do najwybitniejszych mistrzów dryblingu w dziejach argentyńskiego futbolu. Nigdy jednak, w odróżnieniu od pozostałych wirtuozów, nie nadużywał dryblingu, nie stosował go jedynie na pokaz, ale zawsze po to, by zbliżyć się do bramki rywala i strzelić gola.

Mówiono o Méndezie, że miał trzy wielkie miłości w swym życiu - Huracán był jego ukochaną, Racing żoną, a reprezentacja Argentyny pasją.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Drużyna Tytuł
1942 Argentyna Huracán Copa Adrián Escobar
1943 Argentyna Huracán Copa Adrián Escobar
1944 Argentyna Huracán Copa Británica
1945 Argentyna Argentyna Mistrz Ameryki Południowej
1945 Argentyna Argentyna Copa Lipton
1945 Argentyna Argentyna Copa Newton
1945 Argentyna Argentyna Copa Chevallier Boutell
1946 Argentyna Argentyna Mistrz Ameryki Południowej
1947 Argentyna Argentyna Mistrz Ameryki Południowej
1949 Argentyna Racing Club Mistrz Argentyny
1950 Argentyna Racing Club Mistrz Argentyny
1950 Argentyna Argentyna Copa Chevallier Boutell
1951 Argentyna Racing Club Mistrz Argentyny
1952 Urugwaj Nacional Mistrz Urugwaju
1952 Argentyna Racing Club Wicemistrz Argentyny

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c encyklopedia FUJI

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]