Nowa Wola (województwo podlaskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nowa Wola
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

białostocki

Gmina

Michałowo

Sołectwo

Nowa Wola[2]

Wysokość

168 m n.p.m.

Liczba ludności (2011)

328[3][4]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

16-050[5]

Tablice rejestracyjne

BIA

SIMC

0034565[6]

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Nowa Wola”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Nowa Wola”
Położenie na mapie powiatu białostockiego
Mapa konturowa powiatu białostockiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Nowa Wola”
Położenie na mapie gminy Michałowo
Mapa konturowa gminy Michałowo, w centrum znajduje się punkt z opisem „Nowa Wola”
Ziemia53°00′07″N 23°37′39″E/53,001944 23,627500[1]

Nowa Wolawieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Michałowo[7][6].

Wieś jest siedzibą sołectwa Nowa Wola w skład którego wchodzą: Nowa Wola i Tokarowszczyzna[8].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie białostockim.

Cerkiew pod wezwaniem Narodzenia św. Jana Chrzciciela
Siedziba Fundacji Nowa Wola w dawnym budynku szkolnym

Nowa Wola jest siedzibą prawosławnej parafii Narodzenia św. Jana Chrzciciela – we wsi znajduje się cerkiew parafialna oraz cmentarz z kaplicą Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy. Natomiast wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Opatrzności Bożej w Michałowie.

W przekazanym przez parafię prawosławną dawnym budynku szkolnym, pod numerem 89, mieści się siedziba Fundacji Nowa Wola, która prowadzi Warsztat Terapii Zajęciowej dla osób niepełnosprawnych umysłowo.

Do 30 grudnia 2017 r. w dawnej szkole mieściła się też siedziba Fundacji Podlaskie Hospicjum Onkologiczne, prowadzącej społeczne Hospicjum Domowe pw. Proroka Eliasza[9]. Od stycznia 2018 r. Fundacja zmieniła nazwę na Hospicjum Proroka Eliasza i ma siedzibę w Michałowie.

Według spisu ludności z 30 września 1921 roku w Nowej Woli mieszkały 224 osoby w 43 domach. Większość mieszkańców wsi zadeklarowała narodowość białoruską (215 osób), pozostali podali narodowość polską (9 osób). Pod względem wyznaniowym dominowali prawosławni (216 osób), pozostali podali wyznanie rzymskokatolickie (8 osób)[10].

W przeszłości mieszkańcy wsi powszechnie używali między sobą gwary języka białoruskiego. W 1980 r., w ramach badań dialektologicznych przeprowadzonych w Nowej Woli pod kierunkiem Janusza Siatkowskiego odnotowano, że podstawowym środkiem porozumiewania się mieszkańców jest gwara białoruska[11]. Jednak w związku z migracją ludności wiejskiej do ośrodków miejskich, gwara ta jest pielęgnowana jedynie przez starsze pokolenie mieszkańców wsi, co w konsekwencji doprowadzi do jej wymarcia w najbliższej przyszłości.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 88535
  2. Uchwała nr VI/25/90 Rady Gminy w Michałowie z dnia 28 grudnia 1990 r. w sprawie podziału Gminy Michałowo na sołectwa, 28 grudnia 1990.
  3. Wieś Nowa Wola w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-03-24], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  4. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  5. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2014, s. 825 [zarchiwizowane 2014-10-31].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1405, 2013-02-13. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-11-01]. 
  7. GUS. Wyszukiwarka TERYT
  8. Strona gminy, sołtysi
  9. Hospicjum. Fundacja Podlaskie Hospicjum Onkologiczne. [dostęp 2014-11-01]. (pol.).
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 16.
  11. Stanisław Glinka: Atlas gwar wschodniosłowiańskich Białostocczyzny. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980, s. 49. [dostęp 2018-07-10].
  12. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 8 [dostęp 2014-11-01].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]