Nowoleśne Turnie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nowoleśne Turnie (słow. Slavkovské veže, niem. Schlagendorfer Türme, węg. Szalókitornyok) – jedna z dwóch grup turni (obok Warzęchowych Turni) znajdujących się w Nowoleśnej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Od Warzęchowych Turni (dokładnie od Skrajnej Warzęchowej Turni) oddzielone są Usypistą Szczerbiną, a od Sławkowskiej Grani (dokładnie od Zadniej Sławkowskiej Czuby) siodłem Sławkowskiej Przełęczy. Najwyższym punktem grupy jest wierzchołek Zadniej Nowoleśnej Turni, która osiąga wysokość 2389 m n.p.m. Na żaden z obiektów nie prowadzą znakowane szlaki turystyczne.

Polska nazwa Nowoleśnych Turni pochodzi od Nowoleśnej Grani, której to nazwa wywodzi się z kolei od spiskiej wsi Nowa Leśna. Nazewnictwo słowackie, niemieckie i węgierskie wiąże się z pobliskim Sławkowskim Szczytem.

Obiekty w grupie Nowoleśnych Turni począwszy od Usypistej Szczerbiny:

Zadnia Nowoleśna Turnia (Západná Slavkovská veža),
Nowoleśna Szczerbina (Novolesnianska štrbina),
Pośrednia Nowoleśna Turnia (Prostredná Slavkovská veža),
Ciemna Ławka (Tmavá lávka),
Skrajna Nowoleśna Turnia (Východná Slavkovská veža).

Bibliografia

Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.
Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.