Numer alarmowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Numer alarmowy – numer telefonu ustalony w prawie telekomunikacyjnym danego kraju lub regionu, udostępniany służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy.

Pierwszy system numerów alarmowych na świecie został wdrożony w Londynie 1 lipca 1937^[1][2]. W Polsce ogólnym numerem alarmowym jest numer 112, który jest stosowany również w całej Unii Europejskiej, Szwajcarii i Republice Południowej Afryki^[3].

Zachowane zostały telefony alarmowe służb – 997 (przekierowany na 112), 998 (przekierowany na 112) i 999.

• 112 – centrum powiadamiania ratunkowego (jednolity ogólnoeuropejski numer alarmowy),
• 999 – Państwowe Ratownictwo Medyczne,
• 998 – centrum powiadamiania ratunkowego (do 2021 roku Państwowa Straż Pożarna),
• 997 – centrum powiadamiania ratunkowego (do 2018 roku Policja),
• 996 – Centrum Antyterrorystyczne,
• 995 – Komenda Główna Policji – system Child Alert,
• 994 – pogotowie wodno-kanalizacyjne,
• 993 – pogotowie ciepłownicze,
• 992 – pogotowie gazowe,
• 991 – pogotowie energetyczne,
• 989 – telefoniczna informacja Narodowego Funduszu Zdrowia (obecnie Narodowego Programu Szczepień przeciw COVID-19),
• 988 – telefon zaufania,
• 987 – centrum zarządzania kryzysowego,
• 986 – straż gminna (miejska), (nie we wszystkich gminach, miastach),
• 985 – numer ratunkowy nad wodą i w górach (MOPR, WOPR, GOPR i TOPR),
• 984 – pogotowie rzeczne,
• 983 – pogotowie weterynaryjne,
• 982 – pogotowie dźwigowe,
• 981 – pogotowie drogowe.

Inne numery do służb powołanych lokalnie do niesienia pomocy, pełniące funkcję numerów alarmowych:

• 19 282 – pogotowie dźwigowe,
• 19 285 – pogotowie komunikacji miejskiej,
• 19 633 – pogotowie drogowe dla miasta Warszawa,
• 601 100 100 – numer ratunkowy nad wodą (MOPR i WOPR),
• 601 100 300 – numer ratunkowy w górach (GOPR i TOPR).

• numer alarmowy 112
• centrum powiadamiania ratunkowego