Nuno Resende – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nuno Resende

Nuno Resende (2013)
Imię i nazwisko	Nuno Guilherme de Figueiredo Resende
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1973 Porto, Portugalia
Pochodzenie	Belgia
Instrumenty	gitara
Gatunki	pop, musical, hard rock
Zawód	piosenkarz, aktor musicalowy
Aktywność	od 1998
Wydawnictwo	EMI, Capitol Records
Zespoły
Le Teuf (1998-2000)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Nuno Resende, właśc. Nuno Guilherme de Figueiredo Resende^[1] (ur. 25 czerwca 1973 w Porto) – portugalski piosenkarz i aktor musicalowy, reprezentant Belgii w 50. Konkursie Piosenki Eurowizji (2005).

Nuno Resende urodził się w Porto, gdzie w wieku pięciu lat zaczął uczęszczać do francuskiej szkoły. Jako dwunastolatek przeprowadził się z rodzicami do Belgii^[1]. W 1985 roku został uczniem Szkoły Europejskiej w Brukseli, w tym samym czasie uczył się gry w tenisa oraz brał udział w turniejach tenisowych. W latach 1993–96 uczęszczał do Szkoły Edukacji Fizycznej na kurs trenera sportowego. Niedługo potem zdecydował się na rozpoczęcie kariery muzycznej.

Resende biegle mówi w sześciu językach: portugalskim, francuskim, angielskim, niderlandzkim, hiszpańskim i włoskim^[2].

W latach 1991–1996 śpiewał w kilku grupach muzycznych grających muzykę hardrockową^[3]. W 1997 wziął udział w programie telewizyjnym RTBF Pour la Gloire. W kolejnym roku został wokalistą zespołu La Teuf założonego przez Aleca Mansiona. W 2000 wystąpił z grupą w belgijskich eliminacjach do 45. Konkursie Piosenki Eurowizji i zajął szóste miejsce z piosenką „Soldat de l’amour”^[4]. W tym samym roku zespół zakończył swoją działalność.

W 1999 zagrał rolę Gontranda w musicalu Piękna i Bestia^[5]. W 2000 nagrał utwór „Allez, allez, allez” będący oficjalnym singlem belgijskiej drużyny piłkarskiej Les Diables rouges podczas Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej^[6]. W listopadzie rozpoczął pracę nad spektaklem Roméo et Juliette, de la Haine à l’Amour, w którym grał do grudnia 2002. W tymże roku wydał kolejne single: „J'suis petit” oraz „Un seul mot d’amour”, który nagrał przy współpracy z Clémence Saint-Preux, Philippe D’avillą oraz Pino Santoro. Utwór osiągnął 48. miejsce na liście Top 100 Singles we Francji i 20. miejsce w walońskim zestawieniu Ultratop 50 Singles w Belgii^[7].

W 2003 zagrał w spektaklu Panienki z Rochefort Michela Legranda i Alaina Boublila^[3]. W 2005 z piosenką „Le grand soir” uczestniczył w belgijskich eliminacjach eurowizyjnych^[8]. W marcu wygrał finał selekcji dzięki zdobyciu największego poparcia telewidzów (50,2% głosów), dzięki czemu został reprezentantem Belgii w 50. Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Kijowie^[9][10]. W maju wystąpił w półfinale konkursu i zajął 22. miejsce na 25 wykonawców, nie zdobywając awansu do finału^[11]. Podczas występu miał na sobie garnitur projektu flamandzkiego projektanta Jana Welvaerta^[12].

W 2007 zagrał główną rolę w musicalu Alladyn, za którą otrzymał nominację do nagrody „Mariusza”. Od września 2008 do stycznia 2009 wcielał się w postać Rogera i Danny’ego w musicalu Grease wystawianym w Paryżu^[13]. Na początku 2009 ponownie znalazł się w obsadzie spektaklu Roméo et Juliette, les enfants de Vérone (wystawianego w Korei Południowej), a później znów zagrał w Alladynie. W latach 2009–2011 grał w musicalu Mozart, l'opéra rock jako dubler odtwórcy głównej roli, Mikelangelo Loconte’a, a także jako drugoplanowe postacie Gottlieba Stéphanie i Josepha Lange’a. Podczas kwietniowej premiery spektaklu w Brukseli zagrał tytułową postać, w którą wcielił się także podczas majowego występu w Lyon. W styczniu 2012 otrzymał rolę Węża w musicalu Adam et Ève: La Seconde Chance^[14], a w październiku zagrał rolę Thurzo, kochanka Elżbiety Batory w belgijskiej inscenizacji musicalu Erzsebeth^[15].

W styczniu 2013 wziął udział w przesłuchaniach do drugiej edycji francuskiej wersji formatu The Voice^[16] i dołączył do drużyny Florenta Pagny’ego. Piosenkarz zajął ostatecznie trzecie miejsce w finale programu^[17], a po zakończeniu sezonu wziął udział w trasie koncertowej The Voice Tour^[18]. Latem tego samego roku zagrał na kilku festiwalach muzycznych po kraju, w tym m.in. podczas Festival d'Avignon, na którym zaprezentował swoje interpretacje francuskich i międzynarodowych przebojów. Po zakończeniu trasy koncertowej wydał album koncertowy zatytułowany Interlude Musical^[19].

Od października 2013 do stycznia 2014 grał rolę Maître Grigriego w musicalu Pinokio^[20]. W 2014 został członkiem zespołu Latin Lovers, w którym grał razem z Julio Iglesiasem Juniorem i Damienem Sargue’em^[21]. W tym samym roku ukazała się jego druga płyta koncertowa zatytułowana Live à l'Acte 3 zawierającą zapis z koncertu artysty w belgijskim Braine-l’Alleud z listopada 2013 roku^[22].

W październiku 2014 zaczął grać rolę Idole’a w musicalu Salut les copains^[23].

• 1999: Piękna i bestia – Belgia, Francja
• 2000-2002; 2009: Roméo et Juliette, de la Haine à l’Amour (reż. Redha) – Francja
• 2003: Panienki z Rochefort (reż. Redha) – Francja
• 2007-2009: Alladyn – Francja
• 2008–2009: Grease – Francja
• 2009: Roméo et Juliette, de la Haine à l’Amour (reż. Redha) – Korea Południowa
• 2009-2011: Mozart, l'opéra rock (reż. Olivier Dahan) – Francja
• 2012: Adam et Ève: La Seconde Chance (reż. Mark Fisher i Pascal Obispo) – Francja
• 2012: Erzsebeth – Belgia
• 2013-2014: Pinokio (reż. Marie-Jo Zarb) – Francja
• 2014: Salut les copains (reż. Stéphane Jarny) – Francja

• Interlude Musical (2013)
• Live à l'Acte 3 (2014)