Nunzio Sulprizio – Wikipedia, wolna encyklopedia

Święty
Nunzio Sulprizio

Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1817[1] Pescosansonesco[1]
Data i miejsce śmierci	5 maja 1836[1] Pescara[1]
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	1 grudnia 1963[1] przez Pawła VI[1]
Kanonizacja	14 października 2018 Plac Świętego Piotra przez Franciszka
Wspomnienie	5 maja

Nunzio Sulprizio (ur. 13 kwietnia 1817 w Pescosansonesco, zm. 5 maja 1836 w Pescara) – włoski święty Kościoła katolickiego^[1].

Nunzio Sulprizio był synem szewca Domenica Sulprizio i Rosy Luciany^[1]. Gdy miał cztery miesiące w sierpniu 1817 zmarł jego ojciec, po czym jego matka ponownie wyszła za mąż^[1], lecz zmarła 5 maja 1823, po jej śmierci jego wychowaniem zajęła się babka, która zmarła 4 kwietnia 1826^[1]. W 1831 trafił do szpitala w L’Aquili z powodu choroby kości piszczelowej. Rok później w 1832 jego wuj wysłał go do Neapolu wraz z pułkownikiem Felice Wochinger, który traktował go jak syna^[1]. W 1835 lekarze zadecydowali o amputacji nogi^[1]. Zmarł 5 maja 1836 w wieku 19 lat^[1]. Jego szczątki spoczywają w kościele San Domenico Soriano^[1].

W 1859 został ogłoszony czcigodnym przez papieża Piusa IX^[1]. Następnie Jan XXIII zatwierdził dekrety o cudach przypisywane jego wstawiennictwu^[1]. Beatyfikował go papież Paweł VI 1 grudnia 1963 w czasie trwania Soboru Watykańskiego II^[1].

8 czerwca 2018 został podpisany przez papieża Franciszka dekret uznający cud za wstawiennictwem błogosławionego Nunzio Sulprizio^[2], co otwarło drogę do ogłoszenia go świętym^[3][4], które nastąpiło 14 października 2018^[5].

Wspomnienie liturgiczne w Kościele rzymskokatolickim przypada 5 maja^[6].