Odrosty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Odrosty po ścięciu olszy

Odrosty, odroślapędy rozwijające się z pąków śpiących lub przybyszowych na korzeniach lub w dolnej części pnia roślin drzewiastych.

Pąki śpiące w dolnej części pnia rozwijają się zwykle w przypadku ścięcia pnia drzewa lub krzewu, pąki przybyszowe powstają na pniu lub na korzeniach w miejscu ich uszkodzenia. Odrośla stosowane są do rozmnażania wegetatywnego wielu gatunków drzew i krzewów w ogrodnictwie oraz w leśnictwie podczas odnowienia odroślowego lasów zwanych odroślowymi. Zarówno w jednym, jak i drugim przypadku rozmnażanie za pomocą odrośli nie odgrywa zwykle dużego znaczenia praktycznego w warunkach Europy Środkowej, nie pozwala bowiem na szybką produkcję materiału sadzeniowego w ogrodnictwie i uzyskanie wartościowych sortymentów drewna (w Europie Południowej lasy odroślowe zajmują już jednak rozległe obszary[1]). W przypadku niektórych gatunków, jak np. lilak pospolity (Syringa vulgaris), robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia), odrośla mogą stać się uciążliwymi chwastami. Odrośla rozwijające się z podkładek, na których rosną szlachetne odmiany, powinny być usuwane, ponieważ niekorzystnie wpływają na rozwój zaszczepionych roślin.

Odrost bywa odróżniany od odrośli jako pęd rozwijający się z pąka przybyszowego w przypadku zniszczenia (np. zgryzienia przez zwierzę) pędu siewki. Odrost przejmuje wówczas funkcję normalnego pędu głównego[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojciech Gil. Lasy odroślowe wracają do łask?. „Głos Lasu”. 567, 3, s. 18-20, 2018. ISSN 0137-6691. 
  2. Zygmunt Obmiński: Ekologia lasu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977, s. 193-194.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]