Bolesław Sękowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bolesław Sękowski

Tablica pamiątkowa Bolesława Sękowskiego znajdująca się w Kolegium Zembala, na Wydziale Ogrodniczym UP
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1922 Poznań
Data i miejsce śmierci	30 stycznia 1995 Poznań
profesor nauk rolniczych
Specjalność: dendrologia, sadownictwo, szkółkarstwo, uprawa winorośli
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Doktorat	czerwiec 1962
Profesura	1982
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Wyższa Szkoła Rolnicza w Poznaniu
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Bolesław Sękowski (ur. 2 stycznia 1922 w Poznaniu, zm. 30 stycznia 1995 tamże^[1]) – profesor doktor habilitowany, polski dendrolog o wszechstronnych zainteresowaniach^[2].

W 1946 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Rolno-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Studiował równocześnie leśnictwo oraz rolnictwo ze specjalnością: ogrodnictwo. Dyplom inżyniera leśnictwa i magistra nauk agrotechnicznych otrzymał w lutym 1951 roku. Dyplom magistra rolnictwa ze specjalizacją w zakresie sadownictwa (sekcja szkółkarstwa) otrzymał w czerwcu 1951 roku. W latach 1950–1967 pracował w Katedrze Botaniki Leśnej Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu na stanowisku kierownika Arboretum w Gołuchowie. Stopień doktora nauk leśnych otrzymał w czerwcu 1962 roku.

W 1967 uzyskał stopień docenta i awansował na kierownika Zakładu Dendrologii w Katedrze Roślin Ozdobnych na Wydziale Ogrodniczym. W późniejszym okresie był to Zakład Dendrologii i Szkółkarstwa w Katedrze Nasiennictwa i Szkółkarstwa Ogrodniczego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu^[3]. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1982 roku. Był członkiem Komitetu Nauk Ogrodniczych PAN, Zespołu Doradców i Ekspertów POLNAS, rzeczoznawcą NOT-u i SITO (Stowarzyszenie Naukowo-Techniczne Inżynierów i Techników Ogrodnictwa), Międzynarodowego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych i innych^[3][4].

Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), Złotym Krzyżem Zasługi (1973) i innymi odznaczeniami.

Pochowany na cmentarzu św. Jana Vianneya w Poznaniu (kwatera św. Barbary-30-19)^[5].

Z jego inicjatywy w programie Akademii Rolniczej w Poznaniu znalazło się winogrodnictwo oraz powstała dydaktyczna winnica i kolekcja ampelograficzna w Baranowie pod Poznaniem^[6][7]. Wspólnie z Romanem Myśliwcem opracował na podstawie tej kolekcji winorośli polską ampelografię, która ukazała się w 1996 roku pod tytułem „101 odmian winorośli do uprawy w Polsce”. Praca ta została nagrodzona w 2001 roku na międzynarodowej wystawie winorośli i win we Francji^[2].

Wykaz wybranych publikacji^[4]:

• „Pomologia”. PWN, Poznań 1956
• „Brzoskwinie w warunkach klimatycznych Polski”. PTPN, Poznań 1960
• „Drzewa i krzewy – klucze do oznaczania”. PWRiL, Warszawa 1971
• „Pomologia”. Red. A. Rejman. PWRiL, Warszawa 1976 (wyd.I); PWRiL, Warszawa 1994 (wyd.II)
• „Powojniki”. PWRiL, Warszawa 1978 (wyd.I); PWRiL, Warszawa 1987 (wyd.II)
• „Klucze do oznaczania gatunków i odmian roślin nagozalążkowych spotykanych w Polsce”. AR, Poznań 1980 (wyd.I); AR, Poznań 1991 (wyd.II)
• „Rozmnażanie drzew i krzewów liściastych” (z J. Sudnikiem i M. Wilczkiewiczem). PWN, Warszawa 1987 (wyd.I) i Warszawa 1990 (wyd.II)
• „Szkółkarstwo szczegółowe drzew i krzewów ozdobnych i użytkowych”. (z J. Slaskim) PWRiL, Warszawa 1988
• „Rozmnażanie drzew i krzewów nagozalążkowych” (z J. Sudnikiem i M. Wilczkiewiczem). PWN, Warszawa 1991 i 1995
• „Pomologia systematyczna” PWN, Warszawa 1993
• „101 odmian winorośli do uprawy w Polsce” (z R. Myśliwcem). PWN, 1996
• „Szkody mrozowe w Arboretum Gołuchowskim wyrządzone w czasie zimy 1962/63 r.” (z S.Kościelnym). PTPN, 1966