Okręty podwodne typu 206 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okręty podwodne typu 206

Kraj budowy	Niemcy
Konstruktor	Howaldtswerke-Deutsche-Werft AG
Stocznia	Howaldtswerke-Deutsche-Werft AG
Zbudowane	18
Użytkownicy	Deutsche Marine  Kolumbia
Typ poprzedzający	205
Typ następny	okręty podwodne typu 207
Służba w latach	1973 – 2011 (RFN)
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe	4 × 533 mm 4 × 533 mm
Załoga	22 (w tym 4 oficerów) oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	450 ton
• w zanurzeniu	498 ton
Długość	48,60 m
Szerokość	4,60 m
Napęd:
2 silniki dieslowskie o mocy 1800 KM (2450 kW) 1 silnik elektryczny
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu	10 węzłów 17 węzłów
Zasięg:
• na powierzchni	4500 mil przy prędkości 5 węzłów w wynurzeniu
Multimedia w Wikimedia Commons

Okręty podwodne typu 206 – współczesne niemieckie okręty podwodne o napędzie diesel-elektrycznym opracowane przez stocznię Howaldtswerke-Deutsche-Werft AG. Projekt bazował na wcześniejszych jednostkach typu 205. Pierwszy okręt serii „U-13” wszedł do służby w kwietniu 1973. Zbudowano 18 okrętów tego typu, do 2010 roku w służbie było 6 zmodernizowanych okrętów tego typu, oznaczonych jako typ U-206A, dwa z nich wycofano z eksploatacji do końca 2010, a cztery ostatnie pożegnano 31 marca 2011. Wszystkie wycofane w 2011 okręty sprzedano Kolumbii, w tym dwa U-206A przejęto oficjalnie 28 sierpnia 2012, do służby w Armada de la República de Colombia mają wejść jako ARC Intrepido i ARC Indomable, dwie kolejne jednostki przekazano jako skarbnica części^[1].

Niemiecki okręt U17 S196, wycofany ze służby 14 grudnia 2010 roku znajduje się w Muzeum Techniki w Sinsheim. Cała operacja przewozu ładunku ze Spiry (gdzie znajdowała się od 2023 roku) do muzeum w Sinsheim rozpoczęła się 30 czerwca 2024, a w niedzielę 28 lipca zakończono transport, który cieszył się ogromnym zainteresowaniem.^[2]