Okręty podwodne typu Mackerel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okręty podwodne typu Mackerel
Ilustracja
Zbudowane

dwa

Użytkownicy

 US Navy

Uzbrojenie:
76 mm L50, 2 x 12,7 mm
Wyrzutnie torpedowe:
• dziobowe
• rufowe


4 x 533 mm
2 x 533 mm

Załoga

4 oficerów i 34 marynarzy oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

825 t

• w zanurzeniu

1179 t

Długość

72,82 m

Szerokość

6,60 m

Napęd:
4 x silnik diesla: Electric Boat 3,360 hp (2505 kW)
4 x silnik elektryczny: Electro-Dynamic(inne języki)
Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


16 węzłów
9 węzłów

Okręty podwodne typu Mackerel – zaliczany do fleet boats typ amerykańskich okrętów podwodnych wybudowanych w latach 19391940. Zbudowano tylko dwa okręty typu Mackerel, obie jednostki podczas II wojny światowowej zostały przydzielone do Submarine Squadron 1 w New London w stanie Connecticut. Pełniły funkcję głównie jako okręty szkoleniowe i testowe (m.in. zwalczanie wrogich okrętów podwodnych). Podczas całej wojny na Pacyfiku tylko jeden raz USS „Mackerel” (SS-204) miał kontakt z wrogim okrętem podwodnym. W nocy 14 kwietnia 1942 r. w kierunku USS „Mackerel” wrogi okręt odpalił dwie torpedy, jednak okręt amerykański zdążył w porę zauważyć niebezpieczeństwo i bezpiecznie oddalić się.

Po wojnie oba okręty wycofano ze służby w listopadzie 1945 r., a następnie zostały sprzedane na złom.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]