Olga Ignatiewa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Olga Ignatiewa

Data i miejsce urodzenia	16 października 1920 Gubernia sankt-petersburska
Miejsce śmierci	6 czerwca 1999
Obywatelstwo	ZSRR Rosja
Tytuł szachowy	arcymistrzyni (1978)

Olga Ignatiewa, ros. Ольга Михайловна Игнатьева (ur. 16 października 1920 w Guberni sankt-petersburskiej, zm. 6 czerwca 1999 w Moskwie) – rosyjska szachistka, arcymistrzyni od 1978 roku.

Pierwszy sukces odniosła w wieku 17 lat, zdobywając tytuł mistrzyni Leningradu juniorek. Trzykrotnie (1941, 1949, 1950) zwyciężyła w mistrzostwach tego miasta kobiet, była również dwukrotną (1956, 1957) mistrzynią Moskwy. Wielokrotnie brała udział w finałowych turniejach o tytuł mistrzyni Związku Radzieckiego, najlepszy wynik osiągając w roku 1951 w Kijowie, gdzie zdobyła srebrny medal.

W latach 50. awansowała do ścisłej światowej czołówki. Dwukrotnie uczestniczyła w turniejach pretendentek (eliminacji mistrzostw świata), największy sukces w karierze osiągając w roku 1952 w Moskwie, gdzie zajęła III miejsce^[1] (wynik ten odpowiadał wówczas czwartej pozycji na świecie). W kolejnym turnieju pretendentek, rozegranym trzy lata później w również w Moskwie, zajęła X miejsce^[2].

Najwyższy ranking w karierze osiągnęła 1 lipca 1972 r., z wynikiem 2220 punktów dzieliła wówczas 23-24. miejsce na światowej liście FIDE^[3].

W 1977 r. Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała jej honorowy tytuł arcymistrzyni za wyniki osiągnięte w przeszłości^[4].

Przez kilka lat była żoną Dawida Bronsteina^[5].

• W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", Warszawa 1986, str. 372

• Olga Ignatiewa – wybrane partie szachowe (ang.)