Oprzędnica jesienna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Oprzędnica jesienna
Hyphantria cunea[1]
(Drury, 1773)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

motyle

Rodzina

mrocznicowate

Podrodzina

niedźwiedziówkowate

Plemię

Arctiini

Podplemię

Arctiina

Rodzaj

Hyphantria

Gatunek

oprzędnica jesienna

Oprzędnica jesienna (Hyphantria cunea) – gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych (Erebidae) i podrodziny niedźwiedziówkowatych (Arctiinae). Klasyfikowany w podplemieniu Arctiina[2] lub Spilosomiina[1].

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Głowa wraz z głaszczkami wargowymi oraz tułów białe. Odwłok zwykle biały[3], ale może być też żółty. Skrzydła mają rozpiętość od 2,5 do 4 cm[4], a długość skrzydła przedniego wynosi od 15 do 22 mm[3]. Skrzydła są koloru białego. Na przednich skrzydłach mogą występować szarobrązowe (lub brunatnawe[3]) plamki, a na tylnych - czarne[4].

Gąsienica

[edytuj | edytuj kod]

Gąsienica czarnobrunatna z żółtymi pasami przygrzbietowymi, na których obecne są ciemnożółte kropki i czarne prążki[3] a według innych źródeł zielona w czarne plamki[4]. Opatrzona jest pęczkami białych i brunatnych włosków[3]

Rozprzestrzenienie

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek północnoamerykański[3], gdzie zamieszkuje południową Kanadę i Stany Zjednoczone[4]. W Europie odkryty po raz pierwszy na Węgrzech w 1940[3], obecnie rozprzestrzeniony na większości kontynentu, w tym w Polsce[2]. Zasiedlił również Japonię[4].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Parazytoidem tego gatunku jest błonkówka Aleiodes sanctihyacinthi[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Hyphantria cunea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Hyphantria cunea. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2015-01-07].
  3. a b c d e f g Józef Razowski: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVII Motyle – Lepidoptera, zeszyt 51-52. Oblaczki – Syntomidae, Niedźwiedziówki – Arctiidae. Warszawa: PWN, Polskie Towarzystwo ntomologiczne, 1971, s. 9-11.
  4. a b c d e David Carter: Motyle. Warszawa: Wiedza i Życie, 1993, s. 278, seria: Kolekcjoner. ISBN 83-85231-90-0.
  5. Aleiodes sanctihyacinthi bugguide.net. [dostęp 2020-10-30]. (ang.).