Orzew – Wikipedia, wolna encyklopedia

Orzew
	; Cerkiew Przemienienia Pańskiego (UKP PK)
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	rówieński
Powierzchnia	8,95 km²
Populacja (2019); • liczba ludności	; 3915
Nr kierunkowy	+380 362
Kod pocztowy	35313
	Położenie na mapie obwodu rówieńskiego Orzew
	Położenie na mapie Ukrainy Orzew
	50°45′N 26°07′E/50,750000 26,116667
	Strona internetowa

Orzew^[2] (ukr. Оржів, Orżiw) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie rówieńskim, u ujścia rzeki Uście do Horynia.

W miejscowości znajduje się przystanek kolejowy Orzew i kombinat drzewny.

Historia

Miejscowość powstała w XVI wieku.

W II Rzeczypospolitej miejscowość należała do gminy Klewań w powiatu rówieńskim, w województwie wołyńskim.

Podczas rzezi wołyńskiej do Orzewa ściągali polscy uchodźcy z okolicznych wsi licząc na ochronę niemieckiej załogi obsadzającej kombinat drzewny. Dzień po wycofaniu się Niemców Orzew został zaatakowany przez liczny oddział UPA, co spowodowało ewakuację Polaków do Klewania. Podczas ewakuacji zostało zabitych około 30 Polaków; napastnicy spalili osadę fabryczną^[3]^[4].

W 1959 roku Orzew otrzymał status osiedla typu miejskiego.

W 1989 liczyło 4127 mieszkańców^[5].

W 2013 liczyło 3885 mieszkańców^[6].

Galeria

Pamiątkowy krzyż poświęcony Dmytrowi Klaczkiwskiemu
Rzeźba Matki Boskiej
Upamiętnienie Serhija Kaczynskiego

Zabytki

cerkiew pw. Przemienienia Pańskiego (1770 r.)^[7]

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.61
↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych Świata. Maciej Zych (redaktor). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 329. ISBN 978-83-254-1988-2.
↑ WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 689, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .
↑ Grzegorz Motyka: Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”. Kraków 2011, s. 180. ISBN 978-83-08-04576-3.
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
↑ Grzegorz Rąkowski: Wołyń. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część I. Pruszków: Rewasz, 2005, s. 274. ISBN 83-89188-32-5.

Linki zewnętrzne

Orżew, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 416 .

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.61

[ksng-2] Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych Świata. Maciej Zych (redaktor). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 329. ISBN 978-83-254-1988-2.

[3] WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 689, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .

[4] Grzegorz Motyka: Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”. Kraków 2011, s. 180. ISBN 978-83-08-04576-3.

[5] Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[6] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

[7] Grzegorz Rąkowski: Wołyń. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część I. Pruszków: Rewasz, 2005, s. 274. ISBN 83-89188-32-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]